Έρωτας στα χρόνια της απόγνωσης

Έρωτας στα χρόνια της απόγνωσης

Κάτι που δεν υπάρχει

 δεν μπορεί να σε αγγίξει, μα εσύ ένιωσες το χέρι του

γλυκά να πάει να σε πνίξει.

 Μην πεις πως ποτέ δεν υπήρξε

μην σκοτώσεις τις όμορφες στιγμές

 και συγχώρεσέ τον που έφυγε χωρίς να το θες.

 Έτσι άλλωστε είναι αυτός,

 έρωτας τρελός και δυνατός.

Σαν θάνατος γλυκός

 μα και λύτρωση μαζί,

 κάτι σαν την πρώτη και την τελευταία πνοή

μα δεν μένει μόνο εκεί στοχεύει και στην ψυχή

ο φόβος όμως είναι εκεί

 και η ντροπή σαν μανιασμένος θύτης καραδοκεί.

 Όλα τα φώτα σβηστά

 τώρα ο έρωτας παίρνει σάρκα και οστά

κοίτα πως σου μοιάζει από την μια μεριά

καθώς τα σώματά μας σαν μέταλλα παίρνουν φωτιά.

Οι πόθοι γλυκά κρυφοκοιτούν

 πάω να φύγω από 'σένα μα είναι αργά,

 η μοίρα ήδη έχει γραφτεί

αλλά το τέλος ακόμα δεν είναι εκεί,

μα πλησιάζει τόσο απειλητικά.

Το φως της λάμπας δεν είναι αρκετό

και από 'σένα πάω να πιαστώ.

Μη φύγεις από τώρα σε εκλιπαρώ

 άσε με στην αγκαλιά σου να χαθώ

μα το πρόσωπο σου είναι θολό.

Εγώ πιστός ελεήμονας τον έρωτά σου αποζητώ,

 σήμερα όμως δεν θα είσαι εδώ.

Το κορμί σου σε άλλους πυρετούς θα μοιράσεις

και εμένα μονομιάς θα ξεχάσεις.

 Σου φωνάζω μείνε εδώ

μα αυτό δεν σου είναι αρκετό.

 Έρωτας στα χρόνια της απόγνωσης λοιπόν

 και εγώ σαν απλός θεατής

που η ταινία έχει αναπάντεχα τελειώσει

 η καρδιά μετά το χειροκρότημα ξανά θα παγώσει.

ΚΑΡΑΦΥΛΗΣ ΣΤΡΑΤΟΣ