Ο ΠΥΡΓΟΣ

Ο πύργος ο δικός μου δε θα’ ναι πέτρινος

θα ’χει ένα περιβόλι γεμάτο βιολέτες

ένα ρυάκι με γάργαρο νερό

και μερικά νούφαρα στον ποταμό.

Ο πύργος ο δικός μου δε θα ‘ναι φυλακή

θα ‘ναι μια επίγεια παραδεισένια αυλή

στρατιώτες μου θα ‘ναι τα πουλιά

και για άμαξα θα ‘χω τα σύννεφα

ο πύργος ο δικός μου δε θα ‘ναι ψηλός

θα είναι χαμηλός ίσαμε το έδαφος,

για να αφουγκράζομαι τους αναστεναγμούς της γης.

Οι βασιλιάδες μπορεί σε πύργους να κατοικούν

μα σα το δικό μου πουθενά δε μπορούν να βρουν.

 ΜΑΝΔΑΛΙΑΝΟΥ ΔΗΜΗΤΡΑ