Nusquam...

Κάθε φορά, σε αυτήν την πρώτη συγκέντρωση των μαθητών μέσα στο θερινό, ακόμη, προαύλιο, ανάμεσα στα παιδεμένα από τον ήλιο πρόσωπα και τα ανήσυχα χαμόγελα, αναζητάς, όρθια, απέναντι τους τις γνώριμες ματιές. Αυτές που είναι οικείες και θερμές, που τα τρία προηγούμενα χρόνια σε έκαναν να απορήσεις, να θαυμάσεις, να συγκινηθείς, να θυμώσεις, να νιώσεις περηφάνια... Μικρές στιγμές, που το παρόν τους δε σε άφηνε  να νιώσεις τη μοναδικότητά τους, αλλά, σήμερα, ως παρελθόν, βιωμένο και αναντικατάστατο, γλυκαίνουν και  φωτίζουν τη θύμησή σου.

Μισοσβησμένα ονόματα σε καρέκλες και θρανία, ξεχασμένα βιβλία, μια ζωγραφιά στον τοίχο, φωτογραφίες στον πίνακα ανακοινώσεων σου δημιουργούν την ψευδαίσθηση ότι οι απόφοιτοι είναι ακόμη παρόντες. Η χθεσινή συγκυρία ισχυροποίησε τη θύμηση: ανακοινώθηκαν τα αποτελέσματα του Λογοτεχνικού διαγωνισμού του "Λογοτεχνικού Εργαστηρίου της Ανατολικής Αττικής, "οι μαθητές διαβάζουν και γράφουν". Η κριτική επιτροπή των λογοτεχνών (Χρήστος Αντωνίου, Δημήτρης Καρακίτσος, Γιάννης Παλαβός, Κάλλια Παπαδάκη) μελέτησαν και επέλεξαν τα έργα που βραβεύθηκαν και που η συντονιστική ομάδα των εκπαιδευτικών της Ανατολικής Αττικής με την οργανωτική αρωγή της Κατερίνας Αλεξιάδη (Υπευθύνου πολιτιστικών θεμάτων Ανατολικής Αττικής) είχε προκρίνει.

  Ο Θανάσης Πανούσης, η Ρένια Μπούλια και η Ξανθίππη Μπάλλα, σημερινοί απόφοιτοι και φοιτητές, διακρίθηκαν για τις δημιουργικές τους προσπάθειες, για τα κείμενα τους που αυθεντικά αποκαλύπτουν την ψυχή τους. Δυο ποιήματα κι ένα διήγημα  που εστιάζουν στο απραγματοποίητο παρόν τους, αποκαλύπτουν τις επιθυμίες τους, τις ανησυχίες τους και στρέφουν με αφοπλιστική αβεβαιότητα τη ματιά τους στο μέλλον τους (;).

Το  "Nusquam..." του Θανάση, το "Ραντεβού μετά τη βροχή" της Ρένιας και το "Ένα γράμμα για σένα" της Ξανθίππης, καθώς ανασύρθηκαν από τη μνήμη,  γλύκαναν περισσότερο το πρωινό της απουσίας τους.

Τσουκαλά Ειρήνη

'Ενα διήμερο με τους ΕΔΑ (ΣΑ) ... σώστες στον Εθνικό Δρυμό

Τέσσερα σχολεία, τρεις περιβαλλοντικές ομάδες (1ο Γυμνάσιο Αμαρουσίου, Γυμνάσιο Αναβρύτων, 1ο ΓΕΛ Μεταμόρφωσης ) και μια πολιτιστική, η δική μας, τα "Ανεμοσκορπίσματα", ως αλλοτινοί περιηγητές προσπάθησαν τη σχολική χρονιά 2018- 2019, να αναδείξουν τα θαμμένα και κρυμμένα θέλγητρα των πόλεων μας, να συνδέσουν το παρελθόν και το μέλλον. Από τον Κηφισό της Μεταμόρφωσης, το Κτήμα Συγγρού  και τις Αχαρνές κατέληξαν οι δύο  (...και κάτι) από αυτές στον Εθνικό Δρυμό της Πάρνηθας, το αγαπημένο βουνό της πόλης, στις 15 και 16 Ιουνίου, για να ξαποστάσουν, να αναστοχαστούν και ανασυνταχθούν για την επόμενη χρονιά!

Οι εθελοντές της Ομάδας Δασοπυρόσβεσης Αττικής, Δ. Τρίγκατζης, Ε. Τσατσαρέλη, Σ. Κάρκαλη και Ν. Τσοκάρης μας μύησαν στα μυστικά της προστασίας του Εθνικού Δρυμού: μας ενημέρωσαν για τον κανονισμό του Δρυμού, την ιστορία και τη δράση του ΕΔΑΣΑ, την αντιμετώπιση περιστατικών με το όχημα, πεζοπόρησαν μαζί μας μέχρι το πυροφυλάκιο της Σκίπιζας όπου μας εξήγησαν τη διαδικασία της πυροφύλαξης και τη χρήση χάρτη και πυξίδας. 

Ακούραστοι, με πολλή αγάπη για το Δρυμό απάντησαν σε όλες τις ερωτήσεις, μας επιβράβευσαν με ενδιαφέρουσες ιστορίες και μας έδωσαν τη δυνατότητα να εκτυλίξουμε το σωλήνα πυρόσβεσης του οχήματος και να διοπτεύσουμε, να εντοπίσουμε δηλαδή σημεία στον περιβάλλοντα χώρο με τη χρήση πυξίδας και χάρτη.

Η πεζοπορία προς το πυροφυλάκιο της Σκίπιζας μας γέμισε το μυαλό και την ψυχή: το βουνό παλεύει να αναγεννηθεί μετά την καταστροφική φωτιά του 2007 και τα καταφέρνει. Από τη μια, τα μικρά έλατα, οι αγριοτριανταφυλλιές, τα κυκλάμινα δίνουν ηχηρό μήνυμα της ζωής που ανακάμπτει στο πληγωμένο βουνό. Από την άλλη οι εθελοντές δασοπυροσβέστες, όπως η Σοφία και ο Νίκος, μας δείχνουν ότι η αγάπη για τη φύση, η έμπρακτη συμβολή στην προστασία του, αναζωογονούν καθοριστικά και ουσιαστικά το βουνό - φρουρό της αχάριστης τσιμεντούπολης.

Τη δεύτερη μέρα, η πεζοπορία από το καταφύγιο Μπάφι στη Μόλα μας έκανε να νιώσουμε άμεσα τον παλμό του δρυμού. Περπατήσαμε μέσα στο ελατοδάσος, ξεδιψάσαμε στην πηγή του Αγίου Πέτρου και ξεκουραστήκαμε κάτω από τον παχύ ίσκιο των ελάτων στη Μόλα.

Ονειρευτήκαμε την επόμενη επίσκεψη, επιθυμήσαμε να συνδράμουμε στο έργο όλων αυτών των μοναδικών εθελοντών, να μεριστούμε την αγάπη και το ενδιαφέρον τους και να γίνουμε ένας από αυτούς.

Οι μαθητές χωρίς δισταγμό, με τον αυθορμητισμό και την ειλικρίνεια που χαρακτηρίζει την εφηβική ματιά τους, σχολίασαν:

Στράτος: Ήταν μια εξωπραγματικη εμπειρία που σε έβγαζε από το κλίμα της πόλης και σου γνώριζε σε βάθος την φύση. Οι άνθρωποι που γνωρίσαμε και μας ξενάγησαν μέσα σε αυτό το εκπληκτικό διήμερο ήταν πρόθυμοι και χαρούμενοι με το τι κάνανε. Με αποτέλεσμα να υιοθετήσουμε μια πολύ πιο ωραία και διαφορετική ματιά ως προς τον εθελοντισμό και το βουνό μας".

Αλίκη: "Εμένα μου άρεσε πάρα πολύ, ήταν κάτι πολύ ενδιαφέρον και όλοι όσοι συνεργάστηκαν μαζί μας με σκοπό να μας ενημερώσουν για τόσο ωραία πράγματα ήταν πολύ καλοί και φαινόταν ότι το αγαπάνε αυτό που κάνουν...για την ακρίβεια πρέπει να είναι από τις λίγες εκδρομές που νομίζω ότι θα μας μείνουν πολλά!"

Ιάκωβος: "Η πεζοπορία ήταν τέλεια πραγματικά...μακάρι να το ξανακάνουμε!!! Πιο πολύ μου άρεσε νομίζω η επιστροφή από τη Μόλα...δεν ήταν τόσο κουραστική. Αντίθετα, το πήγαινε ήταν πιο πολύ κουραστικό, επειδή βάζαμε περισσότερη αντίσταση!!!! Εύχομαι να το ξανακάνουνε και του χρόνου αλλά όχι στον Όλυμπο ... τώρα πια είμαστε γνωστοί σε αυτό...στο Έβερεστ".

Μαρία: "Μπορώ να πω ότι και για μένα ήταν μια από τις καλύτερες εμπειρίες μακράν. Παρόλο που δεν περπάτησα,ευχαριστήθηκα αρκετά αυτή την μικρή εξόρμηση στην φύση. Ήταν μια ξεκούραστη εκδρομή και τουλάχιστον έμενα με απάλλαξε από το άγχος της καθημερινότητας.Μια εμπειρία εξερεύνησης του δρυμού, που όντως ήταν ενδιαφέρουσα, διότι ήρθαμε σε επαφή με πράγματα που δεν γνωρίζαμε, βιώσαμε το πώς είναι να κάνει κανείς πεζοπορία. Όλα ήταν τέλεια, από την αρχή έως και το τέλος. Μοναδική εμπειρία και ευτυχώς που είχαμε αυτήν την ευκαιρία να οργανωθεί αυτή η εκδρομή. Το να έρχεσαι σε επαφή με την φύση είναι κάτι όμορφο, σε αναζωογονεί αρκετά .Το πιο σημαντικό από όλα είναι ότι δεν γκρίνιαξα, όπως συνηθίζω να κάνω. Ελπίζω να ξαναοργανωθεί μια τέτοια εκδρομή, έτσι ώστε να δημιουργήσουμε και άλλες αναμνήσεις ως "Ανεμοσκορπισματα". Ένα μεγάλο ευχαριστώ στους ενήλικες που πήραν την πρωτοβουλία να οργανώσουν την εκδρομή και φυσικά στα παιδιά που πήραν μέρος σε αυτή και δημιουργήσαμε μια όμορφη ανάμνηση όλοι μαζί!"

Δήμητρα : "Ήταν μια αξέχαστη εμπειρία που αξίζει όλοι να δοκιμάσουν έστω μια φορά. Μέσα σε αυτές τις δυο μέρες μάθαμε πολλά για την φύση και πόσο αξίζει να την προστατεύουμε, αφού μας προσφέρει πολλά περισσότερα από αυτά που πιστεύουμε, εξερευνήσαμε την Πάρνηθα που είναι το πιο κοντινό βουνό σε εμάς και οι περισσότεροι από εμάς δεν ξέραμε πόσα μυστικά κρύβει που αξίζει να ανακαλύψουμε, μας μίλησαν για την πολύ σημαντική δουλειά που κάνει ο Ε.ΔΑΣ.Α και καταλάβαμε πόσο ενδιαφέρον θα ήταν να συμμετάσχουν σε αυτήν εθελοντές που θέλουν να έρθουν πιο κοντά στην φύση".

Ανεμοσκορπίσματα

Χαρτογραφούμε...ψηφιακά!

Στα πλαίσια του Πρώτου Φεστιβάλ Προφορικής Ιστορίας , πολλά σχολεία της χώρας μας έλαβαν μέρος με πολύ ενδιαφέρουσες και πρωτότυπες  εργασίες όπως το ντοκιμαντέρ που παρουσιάσαμε. Το φεστιβάλ είχε διάρκεια τριών ημερών από 10 έως 12 Μαΐου 2019 και διαρκούσε αρκετές ώρες και τις τρεις μέρες. Κατά τη διάρκεια του φεστιβάλ, οργανώθηκαν σεμινάρια που αφορούσαν τις δράσεις των σχολείων και τους πρόσφεραν ποικίλες γνώσεις βοηθώντας τους να κάνουν τις εργασίες τους πιο διαδραστικές και ενδιαφέρουσες. Ένα από αυτά  ήταν αυτό της ψηφιακής χαρτογράφησης στο οποίο είχαμε την τύχη να λάβουμε μέρος.

 Με την συμμετοχή της κ. Ειρήνης Τσουκαλά και κάποιων μαθητών της ομάδας, στο σεμινάριο ψηφιακής χαρτογράφησης λάβαμε πληροφορίες για το τι είναι χαρτογράφηση, σε τι χρησιμεύει, πώς έχει αλλάξει το χαρτογραφούμενο τοπίο μέσα στη διάρκεια των χρόνων, και γνωρίσαμε λογισμικά που μπορεί κάποιος να χρησιμοποιήσει για να φτιάξει ένα χάρτη αλλά και να πάρει ιδέες για να τον κάνει καλύτερο.  

Στο τέλος της ομιλίας του εισηγητή, κ. Ηράκλειτου Σουγιουλτζόγλου με τη χρήση του λογισμικού  StorymapJS  δημιουργήσαμε ένα δικό μας χάρτη με τη διαδρομή που ακολουθήσαμε όταν μας επισκέφθηκαν τα σχολεία που συνεργαζόμαστε για την ανάδειξη των κρυμμένων και θαμμένων θησαυρών του τόπου μας. Μόλις τελείωσαν όλες οι εργασίες, μια από τις πέντε δικές μας δουλειές  που δημιουργήσαμε, παρουσιάστηκε  από δύο από τα μέλη της ομάδας μας, τη Φλώρα και την Αλίκη.

Το συνέδριο ήταν κάτι πρωτότυπο για όλους μας, αφού κανένας από εμάς δεν είχε φτιάξει ξανά έναν χάρτη. Οι καινούργιες πληροφορίες και αναμνήσεις από αυτή την αξέχαστη και ενδιαφέρουσα δράση μας αξιοποιήθηκαν στην κατασκευή ενός περιβαλλοντικού μονοπατιού που μπορείτε να ακολουθήσετε στη συνέχεια.:

Καρυώτη Ήρια

Κασινά Δήμητρα

Πλώτα Τζωρτζίνα

ΜΑΡΤΥΡΙΕΣ ΜΕ ΤΟΝ κ. Β. ΛΟΥΛΕ

   Στις 12/05, στο Μαθητικό Συνέδριο Προφορικής Ιστορίας, που πραγματοποιήθηκε στη Σιβιτανίδειο Σχολή, παρακολουθήσαμε το εργαστήριο του Β. Λουλέ με τίτλο " Ντοκιμαντέρ και Προφορική Ιστορία".
   Το εργαστήριο διήρκεσε 4 ώρες και αποτελούταν από δύο μέρη, ένα 2ωρο θεωρητικό και ένα 2ωρο πρακτικό. Ο στόχος δεν ήταν να μάθουμε να δημιουργούμε ένα ντοκιμαντέρ, καθώς ο χρόνος δεν αρκούσε, αλλά μάθαμε τον τρόπο με τον οποίο πρέπει να συλλέγουμε το κατάλληλο υλικό και να το αξιολογούμε. Συγκεκριμένα, σημείο αναφοράς της σωστής έρευνας είναι η ανάδειξη της πολυσύνθετης προσωπικότητας του πληροφορητή που η ιστορία του αποτελεί το επίκεντρο του ντοκιμαντέρ, καθώς έτσι το κοινό μπορεί να ταυτίσει ένα κομμάτι των προσωπικών του βιωμάτων με αυτά που αποκαλύπτει ο συνεντευξιαζόμενος.

   Έπειτα, στην άσκηση μελετήσαμε δύο φωτογραφίες με θέμα το ολοκαύτωμα και στη συνέχεια έπρεπε με τις ίδιες φωτογραφίες να προβάλουμε ένα συναίσθημα εντάσσοντάς τες σε μία σύνθεση. Δουλέψαμε ανά δύο και ο χρόνος που μας διατέθηκε ήταν περίπου μισή ώρα.

Αυτή είναι η δική μας σύνθεση...

   Το πιο εποικοδομητικό στοιχείο της συνάντησης ήταν η πολύπλευρη προσέγγιση του θέματος και ο συλλογικός σχολιασμός των φωτογραφιών και των συναισθημάτων που αυτές εξέπεμπαν. Ο κύριος Λουλές με το αξιόλογο έργο του και ειδικά με το ντοκιμαντέρ "Φιλιά εις τα Παιδιά", μας ευαισθητοποίησε σχετικά με το μελανότερο κομμάτι της ιστορίας, το ολοκαύτωμα των Εβραίων, και μας έδειξε πώς προσεγγίζονται ιστορικά γεγονότα που αποτελούν τραύματα για τους επιζήσαντες, αλλά και για όλον τον κόσμο.

Πατερέλη Ματίνα

Ρόδη Ευαγγελία  

   

  

ΣΚΟΤΕΙΝΗ ΚΛΩΣΤΗ...ΔΕΜΕΝΗ ΣΤΗ ΜΝΗΜΗ

   Για τη λογοτεχνική μας ομάδα, η σημερινή μέρα ήταν ξεχωριστή. Μας επισκέφτηκε η ποιήτρια Άννα Γρίβα για να συζητήσουμε την ποιητική της συλλογή, "Σκοτεινή κλωστή δεμένη". 

   Η Άννα Γρίβα γεννήθηκε το 1985 στην Αθήνα. Σπούδασε Ελληνική Φιλολογία στην Αθήνα και Ιστορία της Λογοτεχνίας στη Ρώμη. Έχει εκδώσει τέσσερις ποιητικές συλλογές. Συνεργάζεται με διάφορα λογοτεχνικά περιοδικά. Ποιήματά της έχουν μεταφραστεί στα αγγλικά, γαλλικά, ιταλικά, γερμανικά, ισπανικά.

   Τον Απρίλη χρησιμοποιήσαμε μερικά από τα ποιήματά της στο πλαίσιο του μαθητικού φεστιβάλ για το αρχαίο θέατρο. Στο θεατρικό μας έργο δραματοποιήσαμε ποιήματα που αφορούσαν ηρωίδες της αρχαίας ελληνικής γραμματείας , όπως η Ιοκάστη και η Αντιγόνη, για να δείξουμε πως ο αρχαιοελληνικός πολιτισμός μπορεί να επιβιώσει και στη σύγχρονη εποχή μέσω της τόνωσης της μνήμης μας.

   Κατά τη διάρκεια της συνάντησής μας, προβάλλαμε το σχετικό απόσπασμα από την παράστασή μας και το πρώτο μέρος του ντοκιμαντέρ για το Αρχαίο Θέατρο Αχαρνών. Παράλληλα, συζητήσαμε για την ενασχόλησή της με την ποίηση, τα κίνητρα και τα πρότυπα γραφής της και ιδιαίτερα για τις πηγές έμπνευσής της που είναι ο αρχαιοελληνικός πολιτισμός και η Αναγέννηση. 

   

   

   Μας ανέφερε ότι η αγαπημένη της ποιήτρια είναι η Σαπφώ, η λυρική ποιήτρια από τη Λέσβο που υμνεί τον έρωτα. Βασικό της όπλο για να συγγράφει είναι τόσο οι σπουδές της, όσο και η μελέτη άλλων έργων ποιητών, διάσημων ή μη. Επίσης, μας τόνισε πως η έμπνευση είναι σαν τα όνειρα, είναι στιγμιαία, εύκολα ξεχνιέται και γι' αυτό θεωρεί απαραίτητο να καταγράφεται αμέσως. Τέλος, ενώ γράφει σε ελεύθερο στίχο, μας εξήγησε ότι η επιλογή των κατάλληλων λέξεων που θα δώσουν ρυθμό στο στίχο είναι μία επίπονη διεργασία. Η ίδια προτιμά τον ίαμβο, στοιχείο που συνδέει την ποίησή της με την παράδοση.

   Η συνάντησή μας έδωσε ένα λυρικό τόνο στη σχολική καθημερινότητα και μας έδωσε κίνητρο να ασχοληθούμε βαθύτερα με το ποιητικό έργο της κ. Γρίβα.

Παπαδάτου Κέλλυ

Πατερέλη Ματίνα

Αναζητώντας την μαγεία του αρχαίου θεάτρου.

Παρασκευή πρώτη Μαρτίου και μια φανταστική περιπέτεια μόλις είχε ξεκινήσει! Ήταν μια από τις πιο ενδιαφέρουσες εκδρομές της λογοτεχνικής ομάδας, των Ανεμοσκορπισμάτων,  καθώς επισκεφθήκαμε το  Κέντρο Περιβαλλοντικής Εκπαίδευσης (ΚΠΕ) στην Ακράτα για να λάβουμε μέρος στο πρόγραμμα  για το "Αρχαίο Θέατρο Αιγείρας". Κατά τις δέκα η ώρα το πρωί εφτάσαμε στην Άνω Ακράτα όπου γνωρίσαμε τους υπεύθυνους του προγράμματος, οι οποίοι μας υποδεχθήκαν με μεγάλη χαρά και πολύ καλή διάθεση για ένα διασκεδαστικό αλλά ταυτόχρονα και  εκπαιδευτικό «ταξίδι». 

Λίγο πριν αναχωρήσουμε για το Αρχαίο θέατρο της ξεχωριστής αυτής περιοχής μας είπαν κάποια λόγια για αυτό. Παράλληλα μας έδειξαν μια παρουσίαση όπου μας εξήγησαν με λίγα λόγια το έργο του ΚΠΕ Ακράτας και  Κλειτορίας*. 

Μετά την σύντομη ομιλία και από την στιγμή που όλοι είχαμε  συλλέξει αρκετές πληροφορίες για την επίσκεψη μας, όλα ήταν έτοιμα για να ξεκινήσουμε την βόλτα μας. Με την άφιξη μας στον χώρο όλοι μείναμε έκπληκτοι! Ένα μικρό δρομάκι μέσα από ανοιξιάτικα ανθισμένα φυτά μας οδήγησε στον μαγευτικό αυτό μέρος. Κάτι που πιστεύω ότι θα μείνει αξέχαστο σε όλους μας είναι η υπέροχη θέα που συναντήσαμε σε αυτό το σημείο καθώς ήταν σαν να εμφανίζεται ξαφνικά μπροστά στα μάτια μας ένας τεράστιος πίνακα ζωγραφικής που απεικονίζει μια ήρεμη θάλασσα και έναν λαμπερό ήλιο που μας προκαλούσε να ανακαλύψουμε όλα τα μυστήρια του θεάτρου. Μόλις μπήκαμε στον χώρο του θεάτρου οι υπεύθυνοι μας  ξενάγησαν και μας έδειξαν όλα τα σημεία που μας είχαν προαναφέρει. Κάτι που εντυπωσίασε εμένα προσωπικά ήταν το γεγονός ότι ενώ στις πιο πολλές περιοχές δεν βρίσκονται όλα τα ιστορικά μνημεία μαζεμένα σε μια περιοχή, η Ακράτα «σπάει» τον κανόνα και αντικρίζουμε δίπλα από το  θέατρο δύο ναούς τον ναό του Δία και της Αρτέμιδος. Σύμφωνα με τους ειδικούς στους ναούς αυτούς έχει βρεθεί ένα ψηφιδωτό όπου απεικονίζει έναν αετό όπου έχει στο στόμα του ένα φίδι, για  λόγους προστασίας το ψηφιδωτό αυτό έχει σκεπαστεί. Ένα ακόμα αξιοσημείωτο γεγονός είναι η εύρεση ενός αγάλματος που αντιπροσωπεύει τον Δία, είναι σημαντικό να σημειωθεί ότι έχει βρεθεί μόνο του κεφάλι του αγάλματος το οποίο είναι μεγάλων διαστάσεων  και οι αρχαιολόγοι πιστεύουν ότι το υπόλοιπο άγαλμα ήταν πιθανότατα ξύλινο για αυτό και δεν υπάρχουν τα υπόλοιπα μέλη του. Είναι πιθανόν επίσης να υπάρχει ο ναός της θεάς Τύχης από την στιγμή που ήταν μια τιμημένη θεά στον αρχαίο ελληνικό κόσμο.

 Το πρόγραμμα που παρακολουθήσαμε ήταν πολύ ενδιαφέρον καθώς συμμετείχαμε όλοι ενεργά. Μέσα από αυτήν την εμπειρία αντλήσαμε πολλές γνώσεις και εμπειρίες με έναν πολύ ευχάριστο τρόπο από την στιγμή που όλοι γίναμε για λίγο μικροί ηθοποιοί, δρομείς αλλά και αυτοδημιούργητοι ντετέκτιβ και ποιητές. 

Δεν θα ήθελα να αποκαλύψω όλα μυστικά, για να νιώσετε και οι ίδιοι έντονα την επιθυμία να επισκεφθείτε το αρχαίο θέατρο Αιγείρας.

Κρασοπούλου Αλίκη

*Το ΚΠΕ Κλειτορίας συνεργάζεται με το ΚΠΕ Ακράτας καθώς εκπονούν τα ίδια περιβαλλοντικά προγράμματα απλά σε διαφορετικές περιοχές. 

Ταξίδι στο...κέντρο της Αθήνας της Γενιάς του ΄30

Στα πλαίσια του μαθήματος της θεατρολογίας, η Α Λυκείου βρέθηκε σε ένα από τα πιο εκθαμβωτικά και σημαντικότερα σημεία του κόσμου καθώς υπάρχουν μόνο δύο αυτού του είδους μουσεία, την οικία Κατακουζηνού στο Σύνταγμα. Το ένα από τα ελάχιστα σπίτια μουσεία του κόσμου.
Μπαίνοντας στο διαμέρισμα σε κατακλύζει η αύρα όλων αυτών των σπουδαίων προσωπικοτήτων που πέρασαν από εκεί. Στο σαλόνι και την τραπεζαρία απλώνεται ένα ανοιχτό, απαλό και γαλήνιο γαλάζιο που σε ηρεμεί και ταξιδεύει στην εποχή που ζούσε το ζευγάρι. Αξίζει να σημειωθεί πως υπεύθυνος για τα χρώματα και ανά μέρη την διακόσμηση της κατοικίας ήταν ο γνωστός και πολύ καλός φίλος του ζευγαριού ΓιάννηςΤσαρούχης.

Με θέα τον εθνικό κήπο και την βουλή των Ελλήνων μας ξενάγησαν και μας ενημέρωσαν για την Λητώ και τον Βαγγέλη Άγγελο Κατακουζηνό, για την ιστορία του οίκου και για το πώς οι φίλοι του ζευγαριού βοήθησαν, ο καθένας με τον τρόπο του, στο να φτάσει αυτό το σπίτι να είναι από μόνο του ένα έργο τέχνης.
Μέσα στο ευρύχωρο σαλόνι μπορούσε κανείς να διακρίνει τα πλατιά παράθυρα που φώτιζαν ολόκληρο το δωμάτιο τα οποία τόνιζαν τις δυο «γωνίες» του χώρου. Από την μια πλευρά κάτω από τα δύο μικρά παράθυρα υπήρχε ένας μικρός καναπές με ένα τραπεζάκι και δύο καρέκλες όλα σε αποχρώσεις σκούρου καφέ με μπλε βελούδο που έδεναν άψογα με τους τοίχους και τις κουρτίνες. Δίπλα από αυτή την μικρή σύνθεση υπήρχε ένα ξύλινο γραφείο με πληθώρα μικροσκοπικών κλειδαριών και ένα γκρίζο μάρμαρο να διακοσμεί την κορυφή του. Διακοσμητικά στοιχεία αποτελούσαν τα μικρά βαζάκια και δυο φωτογραφίες, η πρώτη και μικρότερη  του Βαλή και η δεύτερη με τη μητέρα της Λητώς.
Στην άλλη άκρη, το τζάκι φτιαγμένο από ένα μοναδικό μάρμαρο ήταν συνάμα και τόπος έκθεσης πολύτιμων φωτογραφιών. Δεξιά και αριστερά από το περίτεχνο τζάκι ,που δίνει την ψευδαίσθηση ότι είναι κατασκευασμένο από ξύλο ενώ στην πραγματικότητα είναι ένα μάρμαρο που τώρα πια δεν χρησιμοποιείται, υπάρχουν βιβλιοθήκες γεμάτες βιβλία και φωτογραφίες. Ένα συγκεκριμένο αντικείμενο που μου έκανε εντύπωση ήταν τα κιάλια που χρησιμοποιούνται στην για την παρακολούθηση θεατρικών παραστάσεων και συναυλιών τα οποία  μπορεί να ανήκαν στην Λητώ.
Στην συνέχεια συναντάμε την λιτή τραπεζαρία τους πάλι στα ίδια χρώματα με μόνο δύο καθρέφτες στους τοίχους και μια εικόνα της κυρίας Κατακουζηνού και μια ξεχωριστή του Άγγελου Κατακουζηνού. Προχωρώντας συναντάμε το πράσινο δωμάτιο που ήταν αρχικά το σαλόνι στο πρώτο τους διαμέρισμα στο Κολωνάκι και λόγω την συναισθηματικής τους σύνδεσης με το συγκεκριμένο δωμάτιο θέλησαν να το πάρουν μαζί τους και το οποίο ο καλός τους φίλος Γ. Τσαρούχης κατάφερε με μεγάλη επιτυχία. Το δωμάτιο χρησιμοποιήθηκε ως σαλόνι και αίθουσα αναμονής του ιατρείου του Β.Κ.

Γνωστές είναι οι πόρτες που σε οδηγούν στο WC ,στο μπουντουάρ της συζύγου και το υπνοδωμάτιο  του ζευγαριού σχεδιασμένες ως δώρο από τον καλό τους φίλο, Χατζηκυριάκο Γκίκα
Το διαμέρισμα σου έκλεβε την ανάσα με την εξαιρετική αισθητική του και μπορώ σίγουρα από πλευράς μου να πω πως ένιωθα την αύρα του ζευγαριού και ολόκληρης της γενιάς του 30’ άλλα έντονη ήταν και η αίσθηση της αγάπης και του έρωτα τους.

 Ανατριχιαστική μου φάνηκε μια λεπτομέρεια μέσα στο ιατρείο του Ψυχιάτρου Κατακουζηνού,  το γεγονός ότι διάφορα εργαλεία που βρίσκονταν πάνω στο γραφείο του είχαν μείνει ανέγγιχτα και ήταν ακριβώς έτσι όπως τα ακούμπησε ο ίδιος πριν πεθάνει. Δεν θα μπω σε λεπτομέρειες όσον αφορά το ιατρείο και το υπνοδωμάτιο, διότι κατά την γνώμη μου είναι τα πιο ενδιαφέροντα τα δωμάτια και τα πιο «μυστηριώδη» και με τις πιο ανατριχιαστικές ιστορίες τις οποίες θα σας αφήσω να ανακαλύψετε μόνοι σας. Μια ακόμα ανατριχιαστική πληροφορία αλλά και τόσο στενάχωρη ήταν αυτή του τελευταίου γράμματος. Ένα γράμμα από τα πολλά που έγραφε ο Βαλής στην λατρεμένη του Λητώ και το τελευταίο… Πότε δεν κατάφερε να το στείλει,  κρυμμένο στον πάτο της ντουλάπας τους,   για να βρεθεί δεκατέσσερα χρόνια μετά από την γυναίκα του. Στις 27 Δεκέμβρη του 1997 ένα χρόνο μετά από την ανακάλυψή της ,15 χρόνια μετά τον θάνατο της ζωής της η Λητώ άφησε την τελευταία της ανάσα.
Το σημείωμα έγραφε « Τα χρόνια να κυλούν ανέφελα και να σου δίνουν μόνο χαρά και ευτυχία για να έχει δίπλα σου ένα νόημα η ζωή μου αγάπη μου. Στη Λητώ μου»
Παρόλες της ατυχίες που βρεθήκαμε αντιμέτωποι εκείνη την ημέρα, αυτό το σπίτι μας άλλαξε τελείως την διάθεση από την στιγμή που μπήκαμε μέσα. Η ανάσα μας κομμένη, τα αυτιά και τα μάτια μας ανοιχτά, έτοιμοι να νιώσουμε όλα τα συναισθήματα που δημιουργεί σε έναν άνθρωπο αυτό το θέαμα περάσαμε απίστευτα και καθώς ήταν ημέρα Τετάρτη γεμίσαμε ενέργεια για να μπορέσουμε να ανταπεξέλθουμε στις υποχρεώσεις μας για την υπόλοιπη εβδομάδα.

Δύο με τρεις μήνες πριν η καθηγήτρια μας η κ. Τσουκαλά μας ενημέρωσε πως ήθελε να επισκεφθούμε την οικία Κατακουζηνού στα πλαίσια της γνωριμίας μας με τον γνωστό συγγραφέα Μάνο Κοντολέων. Δυστυχώς υπήρξαν διάφορες δυσκολίες και την ημέρα της συνάντησης ο Κος Κοντολέων δεν κατάφερε να βρίσκεται μαζί μας κάτι που αρχικά στεναχώρησε και εμένα αλλά και πολλούς συμμαθητές μου αυτό μέχρι να βρεθούμε μέσα στην οικία. Ύστερα από την λήξη της συνάντησης κατάλαβα απόλυτα για ποιον ακριβώς λόγο η Κα Τσουκαλά είχε ενθουσιαστεί καθώς την ίδια επίδραση είχε και πάνω μου. Κυριολεκτικά δεν μπορούσα να σταματήσω να αφηγούμαι στους γονείς μου όλα όσα είδαμε, μάθαμε, ακούσαμε και αισθανθήκαμε.
Ευχαριστώ και εγώ αλλά και οι συμμαθητές μου κ.  Χαρά Κυπρούλη που ήταν εκεί να μας υποδεχθεί και να μας ξεναγήσει με τον καλύτερο τρόπο στην οικία Κατακουζηνού.

Καρυώτη Ήρια

Το αρχαίο θέατρο Αχαρνών ταξιδεύει...

Στις 10 Φλεβάρη τέσσερα σχολεία αντάμωσαν στο φιλόξενο 1ο ΓΕΛ Μεταμόρφωσης, για να ανακαλύψουν τα κρυφά και θαμμένα θέλγητρα των πόλεων τους: το 1ο Γυμνάσιο Αμαρουσίου, το πρότυπο Γυμνάσιο Αναβρύτων, το 1ο ΓΕΛ Μεταμόρφωσης και το 3ο ΓΕΛ Αχαρνών.

 

Μέσα από τις τρεις περιβαλλοντικές ομάδες και τη μία πολιτιστική που τα εκπροσώπησαν φανερώθηκαν τόποι γεμάτοι φυσική ομορφιά και ιστορική μνήμη που οι σύγχρονες πόλεις κρύβουν στις παρυφές τους, τόποι άλλοτε περισσότερο κι άλλοτε λιγότερο παραμελημένοι. Σε αυτήν την πολύτιμη συνεύρεση χαμόγελων, συνεργατικότητας και ηλιόλουστης (όπως και η χειμωνιάτικη μέρα) διάθεσης, τα Ανεμοσκορπίσματα αποκάλυψαν το δικό τους θαμμένο αχαρναικό θησαυρό: το αρχαίο θέατρο Αχαρνών. Συμπύκνωσαν την ιστορία του σε δυο εικόνες: πρώτα σε αυτήν της ανακάλυψης του το 2007 και έπειτα σε μια του 2019 όπου καλυμμένο αναμένει την εκ νέου αποκάλυψή του. Τις φωτογραφίες συνόδευσε ένα απόσπασμα από το βιβλίο της Άτζελας Δημητρακάκη, "Τέσσερις Μαρτυρίες για την εκταφή του ποταμού Ερρινυού".

:

«Με την Κατερίνα εξετάζαμε συχνά την προοπτική να ξεκινούσαμε την αναζήτηση για μια λιγότερο αρχαία πόλη απ’ την Αθήνα , για μια πόλη με φιλικό, στέρεο υπόστρωμα, και να ζούσαμε εκεί. Μας φανταζόμασταν κάπως σαν εκείνον τον προφήτη που πήρε τα βουνά με το κουπί του, δείχνοντας το σε όποιον συναντούσε, ώσπου θα έφτανε κάπου όπου το κουπί θα έχανε τη σημασία του και θα αναγνωριζόταν ως ένα μακρουλό ραβδί με ακατανόητα άκρα. Εμείς δεν ήμασταν σίγουρες για το τι θα δείχναμε στους περαστικούς αντί για το κουπί. Ούτε για το ποια κατεύθυνση έπρεπε ν’ ακολουθήσουμε. ‘Ισως παντού να υπήρχαν πόλεις σαν τη δική μας. Στο κάτω κάτω μπορεί να μην είχαμε ιδέα για πολλά πράγματα, γνωρίζαμε όμως πως ο πλανήτης μας ήταν παμπάλαιος, ταλαιπωρημένος, άρα δεν μπορούσες να του έχεις εμπιστοσύνη».

Αυτές τις φωτογραφίες, σε συνδυασμό με το κείμενο, οι μαθητές προσπάθησαν να παρουσιάσουν με μια παγωμένη εικόνα και τέσσερις λέξεις: αρχαίο θέατρο, κάλυψη, όχι. Δυο κορίτσια συνομιλούν θεατρικά, μια ως θεατής μια άλλης εποχής παρακολουθεί από τα μπροστινά εδώλια τη σκηνή τους και ευφραίνεται. Δυο εργάτες καλύπτουν το Θέατρο (χώρο, θέαμα και απόλαυση), και δυο άλλοι τους φωνάζουν "όχι", επιχειρώντας να αποτρέψουν την κάλυψη του θαύματος.

Το αχαρναικό θαύμα θα αποκαλύψει και άλλες "κρυφές και θαμμένες ομορφιές του" στις αρχές Απρίλη, στο 3ο ΓΕΛ Αχαρνών και θα προσπαθήσει να φιλοξενήσει με την καλύτερη διάθεση τους νέους μας φίλους.
Βέβαια, μην ξεχνιόμαστε...προηγείται η αποκαλύψη του θησαυρού του 1ου Γυμνασίου Αμαρουσίου και του Πρότυπου Γυμνασίου Αναβρύτων.
Ανυπομονούμε!!!

Ανεμοσκορπίσματα

Τα παιδιά που είναι πάντοτε κοντά μας...

Η Ανδριάνα είναι ένα από τα πολύτιμα παιδιά που μας συντροφεύουν και μας αναπτερώνουν με την απλόχερη γενναιοδωρία της. Με την απλότητα της, το ταλέντο και τη θετική αύρα που την περιβάλλει πέτυχε φέτος να δώσει μια ηχηρή νότα δημιουργικότητας στα "Ανεμοσκορπίσματα". Συσπείρωσε γύρω της τα ανερχόμενα ταλέντα και φίλους της ομάδας και στόλισε τη βιβλιοθήκη μας με φωτεινά χρώματα και νοήματα. Η "Αλίκη" του Λ. Κάρολ ανοίγει τους ορίζοντες της βιβλιοθήκης σε κόσμους φανταστικούς όπου αντιλήψεις της καθημερινότητας ανατρέπονται, παρωχημένοι κοινωνικοί θεσμοί και πρακτικές γίνονται αντικείμενο κριτικής. Είναι δύσκολο να λειτουργεί μια σχολική βιβλιοθήκη, χωρίς χρηματοδότηση και εξειδικευμένο προσωπικό. Η Ανδριάνα μας έδειξε ότι όλα μπορεί να συμβούν, σε ένα χώρο με χιλιαπεντακόσια βιβλία, με εθελοντισμό, κέφι και συνεργασία.

Η Ανδριάνα μας είχε προϊδεάσει από την Άνοιξη του 2017, με τον ίδιο φωτεινό και απλό τρόπο. Με τη φαντασία είχε ταξιδέψει τα Ανεμοσκορπίσματα σε τόπους θαλασσινούς.  Με εργαλείο τις λέξεις και όχι τα πινέλα της έδωσε μορφή στον "ναυτικό" της και απέσπασε όχι μόνο τιμητική διάκριση στην καρδιά μας, αλλά  και βραβείο στο "Διαγωνισμό του Λογοτεχνικού εργαστηρίου Ανατολικής Αττικής: οι μαθητές διαβάζουν και γράφουν".

Ο Ναυτικός

Ξανθός

Ψηλός

μυρίζει το κορμί του θάλασσα

Σφυρίζοντας εργάζεται

σαν το σκυλί

διώχνοντας τον ιδρώτα από το μέτωπο

με μπράτσα τεντωμένα

φορτώνει αποσκευές

και όνειρα ταξιδιωτών

με το μυαλό έτοιμο

για ένα ακόμη ταξίδι στην ακρογιαλιά…

 Η Βιβλιοθήκη μας χάρη στην προσπάθεια της Ανδριάνας και όλων των μελών των Ανεμοσκορπισμάτων που εθελοντικά φροντίζουν για τη λειτουργία της είναι ανοιχτή σε όλα τα διαλείμματα, καθημερινά, και καλοδέχεται όποιον εμπνέεται από τη θέρμη της φιλαναγνωσίας.

                                                                                                                    Ανεμοσκορπίσματα