Το φεγγάρι

Κάποτε πίστευα πως το φεγγάρι

 ήταν μια ασημένια πινέζα

από τις πολλές που στηρίζουν τον ουρανό.

Τώρα ξέρω πως είναι ένας στρογγυλός φεγγίτης

που φωτίζει τον κόσμο μας το βράδυ.

Ένας φεγγίτης που κρέμεται,

παράθυρο σε έναν άλλον κόσμο

γεμάτο ελπίδα και φως.

Φαίνεται μονάχα το βράδυ,

για να δείξει

τις αραχνοΰφαντες αδυναμίες μας

ευάλωτες στο φως του τα μεσάνυχτα.

Μέσα σε αυτή την αχνή ομίχλη του σκότους

ενός ατέλειωτα μπλεγμένου ουρανού

μια γλυκιά φωνή ενός κυρίαρχου της νύχτας

απαλύνει τη σιγή του κεντημένου σκοταδιού

κάτω από το λυκόφως.

Η μόνη μας παρηγοριά

η μυρωδιά της νύχτας…

Η μόνη μας διαφυγή

 τα καρφιτσωμένα άστρα του ουρανού…

Αφροδίτη Πενιά

Πρόλογος (ποίημα)

Ξαφνικὰ μοῦ φασκιώνουνε τὰ μάτια

γιὰ νὰ βλέπω τὸ φῶς τὸ ἀληθινό!

Μὲ καρυδώνουν, γιὰ νὰ μὴ φωνάζω:

«Ὄρσε, Ἑλλάδα Γραικύλων ἀντιχρίστων!»

Ἄχερα μὲ μπουκώνουν κάθε μέρα.

Καὶ ποιοί; Τοῦ σκλαβοπάζαρου ἡ σαβούρα.

Καὶ πῶς; Ἔχουν ἀφέντη τὰ σκυλιὰ

καὶ δαγκάνουν τὰ πόδια σου, Ἱστορία.

Πῶς θὰ σωθοῦμε ἀπ᾿ τὴν «ἐλευθερία»

τῆς σκλαβιᾶς μας κι ἀπὸ τὸν «ὑπὲρ πατρίδος»

τῶν προδοτῶν; Καὶ πότε ἀπ᾿ τοὺς θεοὺς

τῶν ἀθέων καὶ τῶν ἀνθρωποφάγων;

Κώστας Βάρναλης

Διαφορετικός κόσμος

Όπως κι αν βλέπω τον κόσμο

πάντοτε είναι διαφορετικός

Όπως ο χρυσαετός ανοίγει

τα διάπλατα φτερά του

και πετάει στο απέραντο γαλάζιο

Ο ήλιος ζεσταίνει τα φτερά του

και ενώνεται μαζί του

Έτσι νιώθω κι εγώ καθώς

κοιτάζω το πρόσωπό σου

βλέπω τα μάτια σου

ζεσταίνομαι με το χαμόγελό σου

Οι αετοί το βράδυ παύουν να πετούν

κοιμούνται βαθιά

Εγώ όμως δεν κοιμάμαι,

βλέπω εσένα στα πρώτα και τα στερνά όνειρά μου

και μου φτάνει…

Βλέπεις πόσο διαφορετικός είναι ο κόσμος μέσα απ’ τα μάτια μου;

Ναυσικά Μπασιούκα

Εφηβική πορεία

Περπατώ σε ένα δρόμο σκοτεινό

σε έναν κόσμο άδειο

Ξάφνου ακούω μια φωνή

Κάποιος μου ψιθυρίζει κάτι

Δεν ακούω

Συνεχίζω να περπατώ

Ο αγέρας τρεμοπαίζει στις φυλλωσιές των δέντρων

μια μουσική, μια μαγική μουσική

ένας γλυκός ήχος

Ξανά ακούω τη φωνή

πάλι ψιθυρίζει

Ο ήχος του ανέμου βουίζει στ’ αυτιά μου

σαν σειρήνα

Προσπαθώ να ακούσω, μα δεν μπορώ

πρέπει να ακούσω, μα δε θέλω

Συνεχίζω να περπατώ μόνος

να περπατώ στο άγνωστο

οδηγός μου η αύρα του ανέμου

Να! Πάλι ακούω τη φωνή

 Μα δε δίνω σημασία

Κι ακόμα συνεχίζω να περπατώ…

Δήμητρα Μανδαλιανού

''Ξένοι'' στη νέα πατρίδα

Είμαστε κάτι κατάλευκοι κύκνοι

λυπητερά τραγουδάμε μέσα στη λίμνη

κύκνειο άσμα για τις παλιές πατρίδες

που χάθηκαν παράλληλα μ’ όλες τις ελπίδες.

Είμαστε κάτι μοναδικά αστέρια

σ’ ένα σύμπαν ξενυχτάμε, ψάξε βρες μας

με τα χέρια δεν μπορείς να μας πιάσεις

άγγιξε μόνο με τα μάτια τις ψυχές μας.

Είμαστε κάτι δερμάτινες βαλίτσες

ωκεανούς και ηπείρους έχουμε γυρίσει

σε μια αιωρούμενη άμαξα πρέπει να μας είδες

καλοκαίρια και χειμώνες έχουμε γνωρίσει.

Είμαστε κάτι που ποτέ σου δεν είχες

είμαστε κάτι παλιές πατρίδες

είμαστε κάτι σπάνιες αντίκες

     που χάθηκαν παράλληλα μ’ όλες τις ελπίδες.

                                                                                Ευθαλεία Μιτσούλη

Βιογραφικό του Κώστα Βάρναλη

Γεννήθηκε στον Πύργο (Μπουργκάς) της Βουλγαρίας το 1884. Τελείωσε το σχολείο στη Φιλιππούπολη και έπειτα ήρθε στην Αθήνα για να σπουδάσει Φιλολογία. Το 1908 πήρε το πτυχίο του και άρχισε να εργάζεται στην εκπαίδευση. Το 1919 πήγε στο Παρίσι με υποτροφία και παρακολούθησε μαθήματα φιλοσοφίας, φιλολογίας και κοινωνιολογίας. Τότε προσχώρησε στον μαρξισμό και τον διαλεκτικό υλισμό και αναθεώρησε τις προηγούμενες απόψεις του για την ποίηση, τόσο σε θεωρητικό, όσο και σε πρακτικό επίπεδο. Διετέλεσε για πολλά χρόνια καθηγητής μέσης εκπαίδευσης, ενώ εργάστηκε για βιοποριστικούς λόγους και ως δημοσιογράφος. Πέθανε στις 16 Δεκέμβρη 1974.Ο Βάρναλης υπήρξε κομμουνιστής και για τη δράση του εξορίστηκε στον Αϊ-Στράτη και στη Μυτιλήνη το 1935. Ο λαός, όμως, αντιμετώπιζε τον ποιητή, στο μέτρο του δυνατού που επέτρεπαν οι εποχές, με ιδιαίτερη αγάπη και φροντίδα.

Πηγή: Ριζοσπάστης

Παράδεισος

Λεύτερος νά ῾σαι δοῦλος ὁποιανοῦ,
λεύτερος νὰ μιλᾷς, ὅταν κοιμᾶσαι,
λεύτερος, χρόνια νὰ τὰ κυνηγᾷς
τῶν Γιούρων τὰ ποντίκια μὴ σὲ φᾶνε.

Στὶς πληγὲς τῆς ψυχῆς σου νὰ χιλιάζουν
τὰ ψέματα – τῆς μύγας τὰ σκουλήκια -,
νά ῾σαι τῆς Ἱστορίας γελοιογράφος,
ἀφέντης δίχως πιθαμὴ δικιά σου.

Σὰν τὴ στέρφα γουρούνα τ᾿ Ἅι-Ἀντώνη,
μισότυφλη ἀπὸ πάχητα καὶ νύστα,
νὰ νείρεσαι πὼς κολυμπᾷς σὲ κάτουρα
καὶ ξερατά, γρυλίζοντας: «παράδεισος»!

ΑΙΧΜΑΛΩΤΟΣ ΤΗΣ ΜΙΑΣ ΣΤΙΓΜΗΣ

 Στις αρχές της χρονιάς ένιωθα ότι τα " Ανεμοσκορπίσματα" είχαν ορφανέψει! Τα κορίτσια της Τρίτης, η Σταυρούλα, η Κατερίνα, η Άννα και η Κλευίσα,  είχαν αποφοιτήσει κι έτσι η ομάδα δε θα μπορούσε πια να είναι η ίδια! Ευτυχώς, νέο αίμα την ανανέωσε! Τα κορίτσια της Δευτέρας κι ο Στράτος, το μοναδικό μας αγόρι, την αγκάλιασαν με αγάπη! Ανάμεσα σε αυτές και η Δήμητα Ρ., νεοφερμένη από σχολείο του Μενιδίου, με το ζεστό χαμόγελό της ζεσταίνει τις καρδιές μας και με τα τρυφερά ποίηματά της γαληνεύει τις ψυχές μας. Με αυτό το ποίημα καλωσόρισε την ομάδα και κέρδισε το β βραβείο στον διαγωνισμό ποίησης για εφήβους 2013 των εκδόσεων Πατάκη.

Και να’ σαι πάλι

μόνος κι αιχμάλωτος της μια στιγμής.

Όλη σου η ζωή στηρίχθηκε

και ξετυλίχθηκε σ’ αυτή.

Χτες ήσουν κυκλωμένος

απ’ τη στιγμή που ζούσες,

από το φόβο της γρήγορης φυγής της

και την κρατούσες τόσο σφιχτά

που έχανες το μεγαλείο της…

Σήμερα κυνηγάς τη στιγμή του χθες

δίνοντας αξία στη στιγμή του τώρα

μέσα από το χθες

Αύριο … κάθε στιγμή θα περάσει απλά ως στιγμή…

Ρούσσα Δήμητρα

             ΠΑΓΚΟΣΜΙΑ ΗΜΕΡΑ ΤΗΣ ΓΥΝΑΙΚΑΣ

 

Η Παγκόσμια Ημέρα της Γυναίκας  γιορτάζεται κάθε χρόνο στις 8 Μαρτίου, σε ανάμνηση μιας μεγάλης εκδήλωσης διαμαρτυρίας που έγινε στις 8 Μαρτίου του 1857 από εργάτριες κλωστοϋφαντουργίας στη Νέα Υόρκη, οι οποίες ζητούσαν καλύτερες συνθήκες εργασίας.

Μετά την επικράτηση της Οκτωβριανής Επανάστασης στη Ρωσία, η φεμινίστρια Αλεξάνδρα Κολοντάι έπεισε τον Λένιν να καθιερώσει την 8η Μαρτίου ως επίσημη Αργία. Γρήγορα, όμως, η Διεθνής Ημέρα της Γυναίκας έχασε το πολιτικό της υπόβαθρο και εορτάζεται ως έκφραση συμπαθείας των ανδρών προς τις γυναίκες, με προσφορά λουλουδιών και δώρων.

ΠΗΓΗ: http://www.sansimera.gr/worldays/4#ixzz2vO6mG9Xc

International Women's Day - Παγκόσμια ημέρα των Γυναικών from lefteris hristou on Vimeo.

''Φωνή''

Σκοτεινέ γητευτή των ονείρων

Σε μια άλλη χώρα των θαυμάτων

Της δόξας πνεύματα και της οργής

Σ’ άυλες γραμμές παλιών γραμμάτων.

Μυστήριο φιλί των ξωτικών

Της νύχτας σπάει την πνοή

Και γράπωσε η σκιά το φως

Σε μετουσίωση κρυφή.

Μα κι αν τολμήσεις να αντέξεις

Στης σιωπής το άπειρο θα μπεις

Ίσως είναι αργά για να χαθείς

Μα πια αργά για να παλέψεις.

Φένια Λούκα 

6 Μαρτίου: Παγκόσμια ημέρα κατά της ενδοσχολικής βίας και του σχολικού εκφοβισμού

 Η 6η Μαρτίου ορίστηκε από το Υπουργείο Παιδείας ημέρα κατά της σχολικής βίας.

Ο όρος «εκφοβισμός και βία στο σχολείο» (school bullying), όπως και ο όρος «θυματοποίηση» (victimization) χρησιμοποιούνται για να περιγράψουν μια κατάσταση κατά την οποία ασκείται εσκεμμένη, απρόκλητη, συστηματική και επαναλαμβανόμενη βία και επιθετική συμπεριφορά με σκοπό την επιβολή, την καταδυνάστευση και την πρόκληση σωματικού και ψυχικού πόνου σε μαθητές από συμμαθητές τους, εντός και εκτός σχολείου.



 Ακολουθεί μια εκπαιδευτική ταινία της Εταιρείας Ψυχοκοινωνικής Υγείας του Παιδιού και του Εφήβου (Ε.Ψ.Υ.Π.Ε.) με θέμα την ενδοσχολική βία και τον εκφοβισμό. Η ταινία βασίζεται σε συνεντεύξεις από μαθητές, εκπαιδευτικούς και γονείς από τα σχολεία που εφαρμόστηκε η ομώνυμη παρέμβαση πρόληψης από την επιστημονική ομάδα της Ε.Ψ.Υ.Π.Ε

Το φύλλο του αέρα

Σαν ένα φύλλο στον αέρα

είμαι από τότε που με κοίταξες εσύ

το χρώμα των ματιών σου

έμεινε ανεξίτηλο

Δεν στο κρύβω σ’ αγαπάω

Αγάπη δεν είσαι εσύ

Αγάπη είναι η ίδια η ζωή

είναι το αίμα που κυλάει μέσα μου

ενώ σε σκέφτομαι ξανά

Μαργαρίτα Καρύδη