Είμαστε κάτι κατάλευκοι κύκνοι
λυπητερά τραγουδάμε μέσα στη λίμνη
κύκνειο άσμα για τις παλιές πατρίδες
που χάθηκαν παράλληλα μ’ όλες τις ελπίδες.
Είμαστε κάτι μοναδικά αστέρια
σ’ ένα σύμπαν ξενυχτάμε, ψάξε βρες μας
με τα χέρια δεν μπορείς να μας πιάσεις
άγγιξε μόνο με τα μάτια τις ψυχές μας.
Είμαστε κάτι δερμάτινες βαλίτσες
ωκεανούς και ηπείρους έχουμε γυρίσει
σε μια αιωρούμενη άμαξα πρέπει να μας είδες
καλοκαίρια και χειμώνες έχουμε γνωρίσει.
Είμαστε κάτι που ποτέ σου δεν είχες
είμαστε κάτι παλιές πατρίδες
είμαστε κάτι σπάνιες αντίκες
που χάθηκαν παράλληλα μ’ όλες
τις ελπίδες.
Ευθαλεία Μιτσούλη
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου