ΕΛΕΝΗ

«Mε πήρε στις πτυχές ο Ερμής του αιθέρα και σκεπασμένη σε θαμπή νεφέλη
–δε μ' άφησε χωρίς φροντίδα ο Δίας– μ' έφερε στου Πρωτέα εδώ τα σπίτια,  κρίνοντας πως αυτός απ' όλους ήταν πιο γνωστικός κι αγνό το γάμο μου έτσι για το Μενέλαο θα κρατούσα. Tώρα
βρίσκομαι εδώ κι ο δόλιος μου άντρας πήγε μαζεύοντας στρατό, στης Τροίας τα κάστρα ζητώντας να με πάρει πίσω. Κι έχουν  στου Σκάμαντρου19 χαθεί το ρέμα πλήθος  ψυχές για μένα· κι ενώ τόσα πάθη
τράβηξα, από παντού ακούω κατάρες, προδότρα με λογιάζουνε του αντρός μου κι αιτία για να μπλέξουνε σε μέγα πόλεμο οι Έλληνες. Τι να την κάνω τη ζωή πια;» Απόσπασμα από την Ελένη του Ευριπίδη

ΕΛΕΝΗ

Ένα ψέμα, τόσο δα μικρό, τόσο αθώο, αλλάζει τα πάντα σε ένα λεπτό μια στιγμή.

Μπορεί να σου εξασφαλίσει την σιγουριά, την ευτυχία, μα πάνω απ’ όλα; Την αγάπη..

Ζεις σε ένα παραμύθι, σε έναν ψεύτικο κόσμο που απέχει πολύ από τον αληθινό.

Σε έναν κόσμο όπου υπάρχει ΜΟΝΟ μαγεία, όπου δεν υπάρχει καλό… Κακό…

Παρά μόνο γαλήνη και ηρεμία…

Νιώθεις ασφάλεια, γιατί εκεί είσαι εσύ και οι σκέψεις σου…

Νιώθεις μια ελευθερία να πλανιέται στον αέρα, μια ελευθερία που λαχταρούσες εδώ και καιρό…

Και ύστερα, εκεί στη σιωπή μια μορφή σε πλησιάζει, σου θυμίζει πολλά μα θες να τα ξεχάσεις…

Σε έχει πονέσει, της λες φύγε, μα δεν φεύγει μένει εκεί μαζί σου. Όμως νιώθεις τόσα πολλά…

Μίσος, αγάπη, πόνο μα πάνω απ’ όλα χαρά…

Σου έχει κάνει τόσα, μα κάτι μέσα σου λέει

«Συγχώρα»

Και εκεί που πας να την ακουμπήσεις, διαλύεται.

Μετά συνειδητοποιείς πως ήταν όλα  ένα όνειρο που θα ήθελες να κρατήσει…

ΤΣΙΩΛΗ ΔΗΜΗΤΡΑ