ΤΟ ΟΝΕΙΡΟ… ΤΟ ΚΟΚΚΙΝΟ ΟΝΕΙΡΟ

Ένα άδειο βλέμμα

μια υπόσχεση που χάθηκε

λουλούδι στο κρύο που μαράθηκε

ένα φτωχό ψέμα…

Η όψη του διαφορετική

μουντή άχρωμη κενή

ξερά τα φύλλα

κόκκινο θαμπό…

Τώρα πάλι αλλάζει

όπως κι εγώ

μαζί ανθίζουμε

είμαστε ένα…

Η αγκαλιά σου, 

η πιο γλυκιά φωλιά

του κρύου η ζεστασιά

τραγούδι που έγινε μπαλάντα

Μπορεί να μας χωρίζουν χιλιόμετρα

μα το όνειρο παραμένει κοινό

καληνύχτα θα σου πω

Έρχομαι εγώ, μείνε

μαζί για πάντα

είχες πει

και ακόμα θυμάμαι…

Λέξεις δύσκολες, περίτεχνες,

ναι, τα κατάφερες!

Σ’ αγάπησα…

Αυτό που κάποτε ήταν ασήμαντο

έγινε πια σημαντικό

δε νομίζεις;

Και τότε ξύπνησε

γερασμένη, κουρασμένη

με τα μάτια βαριά

μόνη στο κρύο

Έκλεισε τα μάτια

παρέδωσε την ψυχή της γλυκά

το χέρι της έπεσε μαλακά

κι αφέθηκε…

Άφησε τότε το κόκκινο όνειρο

μαζί με την καρδιά της

κοιμήθηκε γλυκά

σαν να ήταν αυτός κοντά της

ΜΠΑΣΙΟΥΚΑ ΝΑΥΣΙΚΑ