Μαγεία

Μια φορά κι έναν καιρό, σε έναν κόσμο μακριά από εδώ

είμαστε εσύ κι εγώ μέσα σε ένα κάστρο από αφρό

Βγαίνω στην πύλη μα τι να δω

ένα ψάρι να σπαρταρά στο νερό

κάπως έτσι σπαρταρά και η καρδιά μες στου κορμιού τα κόκκινα νερά

τικ τακ νομίζω ακούω την καρδιά

Μια φορά κι έναν καιρό

σε έναν κόσμο μακριά από εδώ

ήμαστε εσύ κι εγώ σε ένα αερόστατο ψηλά στον ουρανό

κάπου κοντά στον ήλιο το χρυσό

δυο χελιδόνια μας προσπερνούν και νυσταγμένα το φτερό τους κουνούν

μια φορά κι έναν καιρό σε έναν κόσμο μακριά από εδώ

ήμαστε εσύ κι εγώ σε ένα δάσος σκοτεινό

κρυμμένοι μέσα σε ένα σπήλαιο κρυφό

δυο πεταλούδες μας κρυφοκοιτούν  και τις κεραίες τους κουνούν

Τι ομορφιά, τι κόλπα μαγικά

 η φύση μας γεννά

γι’ αυτό κι εγώ θα πάω μακριά

εκεί που κατοικούν όνειρα απατηλά,

 παράξενα εξωτικά

Νερό, αέρας, γη…

 ΔΗΜΗΤΡΑ ΜΑΝΔΑΛΙΑΝΟΥ