Πέρασε ένας χρόνος : η παράσταση της καρδιάς μας

           Η παράσταση "Πέρασε ένας χρόνος παίζεται σε ένα σπίτι στον Κολωνό, νεοκλασικό, παλιό και φθαρμένο, με τα σημάδια της ιστορίας του ανεξίτηλα γραμμένα σε κάθε του γωνιά, με τους ηθοποιούς να παίζουν ανάμεσα στο κοινό, σε απόσταση αναπνοής.

      

Το έργο διαδραματίζεται σε ένα σπίτι τον 20ο αιώνα και οι ήρωες δεν έχουν ονόματα, παρά μόνο χρησιμοποιούνται αριθμοί. Συγκεκριμένα ένα βράδυ πρωτοχρονιάς μια παρέα μαζεμένη παίζει ένα παιχνίδι με σημαδεμένα χαρτιά. Η σκηνοθέτης μαζί με τους ηθοποιούς έψαξαν κι έκαναν έρευνα για να συγγράψουν το θεατρικό σενάριο. Βασισμένο σε έλληνες ποιητές και πεζογράφους, μαρτυρίες και σε συνεντεύξεις από ανθρώπους που είχαν βιώσει έντονες καταστάσεις σε ιδιαίτερες ιστορικές περιόδους της χώρας μας σε διάφορα μέρη της Ελλάδας.

     

Έτσι κάθε ηθοποιός αφηγήθηκε μια ιστορία από διάφορες περιόδους: Β’ Παγκόσμιο πόλεμο, εμφύλιο, Πολυτεχνείο, Χρηματιστήριο, Καταστροφή της Σμύρνης αποτυπώνοντας στιγμές της καθημερινότητας. Συγκεκριμένα ένα χωριατόπαιδο από τη Μακεδονία θέλει να κυνηγήσει τα όνειρα του, πηγαίνει στο στρατό, λιποτακτεί και προσπαθεί να μεταναστεύσει για την Αμερική. Μια γυναίκα που δεν της αρέσει η μοναξιά αλλά τα φώτα και τα χειροκροτήματα, ακολουθεί τον ερωτά της με τον κατακτητή αλλά πληρώνει το τίμημα. Ακόμα, μια γυναίκα στη Σμύρνη εγκαταλείπει την πρώτη της αγάπη νομίζοντας ότι είναι νεκρός, παντρεύεται από προξενιό ψάχνοντας να βρει τη δική της "εκκλησία". Έπειτα, την περίοδο του εμφυλίου, μια φιλία οδηγείται στα άκρα, καταστρέφεται από το θάνατο, και ο ήρωας παντρεύεται τη νεράιδα του! Αργότερα, μια κοπέλα που σπούδαζε συμβολαιογράφος ερωτεύεται ένα αγόρι, εμπλέκεται στα γεγονότα του Πολυτεχνείου αλλά τελικά αναζητά την ελευθερία σε άλλους δρόμους. Τέλος ο επιτυχημένος χρηματιστής, το τέλειο παιδί, με στόχους και επιτυχίες, κατάφερε να φτιάξει μια ζωή που οι άλλοι θα ζήλευαν. Όμως, ο ίδιος χωρίς να καταφέρει να έρθει σε ουσιαστική επαφή με το μικρότερο αδελφό του, οδηγείται σε αδιέξοδο. Τελικά το παιχνίδι τελειώνει, με την αποκάλυψη νέων στοιχείων για τη ζωή των προσώπων, όλων συγγενικών με τον έβδομο ήρωα. Όλες οι ιστορίες είναι η μνήμη που κουβαλάει ο καθένας από τους προγόνους του και τον στοιχειώνει αλλά δεν τον εμποδίζει να ζήσει τη ζωή του αισιοδοξώντας και προχωρώντας....



Τα "Ανεμοσκορπίσματα" παρακολούθησαν την παράσταση μια παγωμένη Κυριακή του Γενάρη. Οι εντυπώσεις από όσα παρακολουθήσαμε μας συντροφεύουν ακόμη και μονοπωλούν τη σκέψη και τις συζητήσεις μας! Εκείνο το μαγικό βράδυ, η συζήτηση που ακολούθησε με τους συντελεστές της παράστασης μας έκανε να βιώσουμε και άλλες διαστάσεις του έργου, να συνειδητοποιήσουμε τον τρόπο σύνθεσής του, αλλά και να αντικρίσουμε με άλλη ματιά την προσπάθεια των ηθοποιών να "μπουν στο πετσί του ρόλου τους" και να τον αποδώσουν με τρόπο μοναδικό!


Γεωργακοπούλου Κατερίνα

2017: Έτος Καζαντζάκη

          Έτος Καζαντζάκη ανακηρύχθηκε το 2017 μετά από αίτημα της Διεθνούς Εταιρείας Φίλων Νίκου Καζαντζάκη, του Ελληνικού Τμήματος της Διεθνούς Εταιρείας Φίλων Νίκου Καζαντζάκη, του Μουσείου Νίκου Καζαντζάκη και των Εκδόσεων Καζαντζάκη.
Το Υπουργείο Πολιτισμού κήρυξε το 2017,  «Έτος Καζαντζάκη» και έθεσε υπό την αιγίδα του όλες  τις εκδηλώσεις που θα πραγματοποιηθούν στο πλαίσιο του αφιερωματικού αυτού έτους.
Οι εορτασμοί του έτους  Καζαντζάκη συμπίπτουν με την επέτειο των 60 χρόνων από το θάνατό του στις 26 Οκτωβρίου 1957 στο Φράιμπουργκ.

         Στη σχολική βιβλιοθήκη , διαθέτουμε δυο βιβλία για δανεισμό. Το "Χριστός ξανασταυρώνεται" και την "Αναφορά στο Γκρέκο".

       Το "Χριστός Ξανασταυρώνεται" όπως παρουσιάζεται στη γαλλική έκδοση: "Στη Λυκόβρυση, ένα χωριό τής Ανατολίας, ένα παμπάλαιο έθιμο απαιτεί από τους κατοίκους να αναβιώσουν το Πάθος τού Χριστού κατά τη Μεγάλη Εβδομάδα. Η άφιξη μιας ομάδας Ελλήνων, κυνηγημένων από τους Τούρκους, μοιράζει τη Λυκόβρυση στα δύο: ενώ ο ιερέας και οι προύχοντες αποδιώχνουν τους απόκληρους, εκείνοι που υποδύονται τους Αποστόλους και τον Χριστό προσπαθούν να τους βοηθήσουν. Μια άγρια πάλη αρχίζει να εξελίσσεται ανάμεσα στους πρόσφυγες, που έχουν εξαγριωθεί από την μακρά λιμοκτονία, και τους κατοίκους τού χωριού. Μια ιστορία με πολύ σύγχρονους απόηχους. Αυτό το επικό μυθιστόρημα του μεγάλου Έλληνα συγγραφέα Νίκου Καζαντζάκη (1883-1957) επανατοποθετεί την ουσία τού ευαγγελικού μηνύματος στην καρδιά τής εποχής μας."

(Από τη γαλλική έκδοση Nikos Kazantzaki, "Le Christ Recrucifie", Plon, Paris 1988)

           Η "Αναφορά στο Γκρέκο" όπως παρουσιάζεται στη γαλλική έκδοση: «...Θα βρεις, λοιπόν, αναγνώστη, στις σελίδες ετούτες την κόκκινη γραμμή, καμωμένη από στάλες αίμα μου, που σημαδεύει την πορεία μου ανάμεσα στους ανθρώπους, στα πάθη και στις ιδέες. ... Τέσσερα στάθηκαν τ' αποφασιστικά σκαλοπάτια στο ανηφόρισμά μου, και το καθένα φέρνει ένα ιερό όνομα: Χριστός, Βούδας, Λένιν, Οδυσσέας. Αυτή την αιματερή πορεία μου, από τη μια από τις μεγάλες αυτές ψυχές στην άλλη, τώρα που ο ήλιος βασιλεύει, μάχουμαι στο Οδοιπορικό μου ετούτο να σημαδέψω..."
»Κάτι περισσότερο και καλύτερο από αυτοβιογραφία, η Αναφορά στον Γκρέκο είναι λοιπόν η ιστορία ενός εσωτερικού οδοιπορικού, κάτω από το σημάδι τού Γκρέκο, γιατί αυτός ο ζωγράφος, Κρητικής καταγωγής, μας άφησε πλάσματα που διατρέχονται από φλόγα, που δεν είναι άλλο παρά φλόγα. Είναι, επίσης, η διαθήκη τού Καζαντζάκη, το ύστατο έργο του, όπου εξηγεί τη γένεση των μεγάλων έργων του -μυθιστορημάτων, θεατρικών, και πάνω απ' όλα της "Οδύσειας"- και, με ακρίβεια, τη φιλοσοφική, ηθική ή θρησκευτική σημασία τους. Ακόμη, μας καθίσταται κατανοητός ο τρόπος με τον οποίον ο Καζαντζάκης χρησιμοποίησε κάποιες περιπέτειες των οποίων υπήρξε ο δράστης ή ο μάρτυρας, όπως επίσης και κάποια διαβάσματά του. Όλα ετούτα δίδουν το μέτρο αυτού τού σπουδαίου έργου, που είναι ταυτόχρονα λογοτεχνικό ντοκουμέντο και πνευματική εξομολόγηση ενός από τους μεγαλύτερους συγγραφείς που γέννησε ποτέ η Ελλάδα.»

(Από τη γαλλική έκδοση Nikos Kazantzaki, "Lettre Au Greco", Bilan d'une Vie, Plon, Paris 1961.)

Καλές αναγνώσεις!