Ελεύθερη είναι η πόλη μας, δεν είναι στο χέρι του ενός

Ο Αντρέας καταθέτει τις προτάσεις του για την ανάδειξη του Αρχαίου θεάτρου Αχαρνών και τη συμβολή του στην αναβάθμιση της πόλης μας.

"Καλησπέρα σας,

Συμπολίτισσες, συμπολίτες, κύριε δήμαρχε,

σας καλωσορίζουμε με μεγάλη χαρά στη σημερινή μας εκδήλωση που οργανώσαμε οι μαθητές και οι καθηγητές, του 3^ου Λυκείου Αχαρνών «ο Επίκουρος». Η εκδήλωση εντάσσεται στο πλαίσιο ευαισθητοποίησης και κινητοποίησης των πολιτών για την ανάδειξη του Αρχαίου Θεάτρου Αχαρνών.

Το Αρχαίο Θέατρο Αχαρνών  αποκαλύφθηκε τον Φεβρουάριο του 2007 κατά τις εργασίες θεμελίωσης οικοδομής, στην οδό Σαλαμίνος 21 στις Αχαρνές, από την αρχαιολόγο κυρία Μαρία Πλάτωνος. Το γεγονός αυτό αποτέλεσε είδηση παγκοσμίου προβολής και ενδιαφέροντος λόγω της μεγάλης ιστορικής, αρχαιολογικής και πολιτιστικής σημασίας του.

Οι Αχαρνές ήταν ένας από τους αρχαίους δήμους της Αττικής. Οι καρβουνιάρηδες κάτοικοι των Αχαρνών είναι πολύ γνωστοί από την κωμωδία του Αριστοφάνη που διδάχθηκε το 425 π.Χ. Στην πόλη εκτός από το Αρχαίο Θέατρο, υπάρχει ο θολωτός τάφος, ο τύμβος του Σοφοκλή, το Αδριάνειο Υδραγωγείο, το Αρχαιολογικό μουσείο. Η ύπαρξη όλων αυτών είναι ένα προνόμιο μοναδικό, το οποίο, όμως δημιουργεί και τη σοβαρή υποχρέωση της προστασίας αυτής της κληρονομιάς.

Εμείς, οι πολίτες των Αχαρνών πρέπει να γνωρίσουμε το αρχαίο θέατρο για πολλούς λόγους.

Ένας σημαντικός λόγος είναι ότι το θέατρο είναι φορέας παιδείας. Στην Αρχαία Αθήνα αναγνωριζόταν εκτός από τον ψυχαγωγικό ρόλο του θεάτρου, ο παιδαγωγικός και ηθικοπλαστικός του χαρακτήρας. Οι θεατές των τραγωδιών συνειδητοποιούσαν τις συνέπειες που προκύπτουν από την αλαζονεία και την υπερβολή ενός χαρακτήρα, καθώς και από την υπεροψία των πολιτικών αρχηγών που φέρονταν τυραννικά. Μάλιστα, η πολιτεία είχε καθιερώσει τα «θεωρικά», δηλαδή το αντίτιμο του εισιτηρίου που δινόταν στους άπορους Αθηναίους, για να μπορέσουν να παρακολουθήσουν τις θεατρικές παραστάσεις. Έτσι, δεδομένου ότι στην Αθήνα τότε δεν υπήρχε δημόσια παιδεία, το θέατρο παρείχε παιδεία στους Αθηναίους που δεν είχαν την οικονομική ευχέρεια για πληρωμή δασκάλων.

Ένας άλλος ιδιαίτερος λόγος είναι ότι το θέατρο αποτελεί φορέα γνώσεων. Μέσα από αυτό μαθαίνουμε για τις αντιλήψεις των Αρχαίων, για το δράμα, τους μύθους. Όλα αυτά ταξίδεψαν στους αιώνες και έφτασαν στις μέρες μας μέσω του θεάτρου. Μαζί ταξίδεψαν και οι αξίες: Αλήθεια, πίστη, δημοκρατία, φιλία. Παράλληλα, το θέατρο συμβάλλει στην κοινωνικοποίηση. Μαθαίνουμε πώς να συσχετιζόμαστε ορθά με τους συμπολίτες μας.

Τι προσδοκούμε για το ρόλο που μπορεί να παίξει το θέατρο στην καθημερινή μας ζωή; Μπορεί να αλλάξει τον τρόπο με τον οποίο βλέπουμε την πόλη μας. Μεγάλη είναι η θλίψη μας και η απογοήτευσή μας από το ότι ζούμε σε μια περιοχή με υψηλή παραβατικότητα και διακίνηση ναρκωτικών. Η θλίψη και η οργή ξεχείλισαν πέρσι τον Ιούνιο όταν μια σφαίρα έστειλε το μικρό Μάριο στον ουρανό. Το θέατρο μας υπενθυμίζει όμως τι γινόταν εδώ: Παραστάσεις, δημόσιες τελετές, συγκεντρώσεις. Μπορούμε να εντάξουμε το θέατρο σε ένα ευρύτερο πλαίσιο και να αντιστρέψουμε το αρνητικό κλίμα που έχει δημιουργηθεί.

Μπορούν δηλαδή να προκύψουν οφέλη για την πόλη των Αχαρνών από την προβολή και την ανάδειξη του Αρχαίου Θεάτρου.

Τα οφέλη μπορεί να είναι ηθικά και κοινωνικά. Ο αληθινός σκοπός του πολιτισμού είναι να διευρύνει τους πνευματικούς ορίζοντες μας και να καλλιεργεί ψυχικές δυνάμεις που μας είναι αναγκαίες στη ζωή μας. Επίσης, τα οφέλη είναι και πολιτιστικά. Η οργάνωση διάφορων πολιτιστικών δράσεων (όπως φεστιβάλ) εκτός του ότι συνδέει το παρόν με το παρελθόν ενισχύει την αισιοδοξία, τη δημιουργικότητα, τη συνεργασία. Η συμμετοχή μας σε τέτοιες δράσεις τονώνει την αυτοεκτίμηση που έχουμε για το δήμο μας και παράλληλα προσελκύεται και κόσμος από άλλες περιοχές που πιστεύει πως στην πόλη μόνο ναρκωτικές ουσίες κάποιος μπορεί να βρει. Το Αρχαίο θέατρο, ο θολωτός τάφος και τα ευρήματα του Αρχαιολογικού Μουσείου της πόλης αλλάζουν την εικόνα της.

Μια σειρά πρωτοβουλίες και δράσεις μπορούν να συμβάλουν στην πολιτιστική ανάπτυξη της περιοχής μας: προβολή του Αρχαίου Θεάτρου μέσα από τα μέσα κοινωνικής δικτύωσης, εκθέσεις ζωγραφικής, ποδηλατικοί γύροι, φεστιβάλ, ενίσχυση της κίνησης πολιτών ΕΠΙΣΚΗΝΙΟ. Σίγουρα θα θέλαμε η πολιτεία να παίξει ενεργό ρόλο. Οι Αχαρνές το έχουν ανάγκη. Οι λαϊκές γειτονιές το έχουν ανάγκη. Βλέπουμε χαρακτηριστικά σε μια κοντινή γειτονιά της Αθήνας, την Ακαδημία Πλάτωνος τη μικρή δυστυχώς σημασία που δίνει η πολιτεία στο γεγονός ότι εκεί λειτούργησε το πρώτο πανεπιστήμιο στον κόσμο.

Κλείνοντας θα θέλαμε να αναφερθούμε σε ορισμένα αποσπάσματα από την τραγωδία του Ευριπίδη «Ικέτιδες»:

«Ελεύθερη είναι η πόλη μας, δεν είναι στο χέρι του ενός. Ο λαός κυρίαρχος, δίνει την αρχή σε πολίτες για ένα χρόνο. Προνόμιο δεν υπάρχει για τον πλούσιο. Δικαιώματα έχει τα ίδια κι ο φτωχός.

{...} Κι όπου ο λαός ελεύθερος είναι, βλέπει με χαρά του ν’ ακμάζουν παλικάρια. Μα ο βασιλιάς μισεί ένα τέτοιο πράγμα, κι όπου έξυπνος κι αντρείος, τον εξολοθρεύει, γιατί τρέμει τον θρόνο του μη χάσει».

Θέλουμε με όχημα το Αρχαίο Θέατρο στις Αχαρνές να διαδίδονται οι παραπάνω αξίες.

Σας ευχαριστούμε θερμά για την παρουσία σας στη σημερινή εκδήλωση."

Ανδρέας Σκουδριανός

Ο έρωτας στα "χρόνια" ...του Αρχαίου Δράματος

Τα  "Ανεμοσκορπίσματα" για δεύτερη χρονιά θα "υιοθετήσουν" το αρχαίο θέατρο Αχαρνών, έχοντας στο πλευρό τους "Επισκήνιο", που προσφέρει μαγικά κίνητρα για την εμπλοκή των μαθητών και την κατανόηση του ρόλου του ενεργού πολίτη. Την περσινή χρονιά το θέατρο αποτέλεσε το μέσο, για να εκφραστεί δυναμικά η σημασία της ανάδειξης του Αρχαίου Θεάτρου των Αχαρνών στην τόνωση της πολιτιστικής ζωής του Δήμου μας. Η περσινή συμμετοχή στο "3ο Μαθητικό φεστιβάλ Αρχαίου Θεάτρου, Αχαρνές 2018" επικεντρώθηκε στη μελέτη και παρουσίαση  αποσπασμάτων από τέσσερις αρχαίες τραγωδίες και μια κωμωδία: την Αντιγόνη του Σοφοκλή, τον Ιππόλυτο, τη Μήδεια του Ευριπίδη και τις Όρνιθες του Αριστοφάνη.

Έρωτας…αρχή αθανασίας.

 Σμίξιμο όλων των όντων

Του ουρανού της γης και της θάλασσας

Παιδί της Νύχτας , γεννημένος από ένα αυγό,

στου Έρεβους τον κόρφο καλά φυλαγμένο

Με το Χάος ενώνεται

Κι αυτό είναι η αρχή των όλων…

Μια νεανική ματιά στον τον έρωτα που φθονεί, μανιάζει, εναντιώνεται, διεκδικεί, αφιερωμένη σε ένα θέατρο που βαριαναστενάζει σκεπασμένο στην Οδό Αρχαίου Θεάτρου, στο ιστορικό κέντρο του Δήμου Αχαρνών, και ζητά τη φωνή και την ψυχή όλων μας για να αναδειχθεί.

Μαχητές κατά του...Damnatio memoriae

Ο 83χρονος Khaled al-Asaad  τον οποίο αποκεφάλισε η ISIS, επιδεικνύοντας τη σωρό του κρεμασμένη σε κίονα στο κέντρο της Παλμύρας, υπήρξε ένας από τους πιο διαπρεπείς Σύριους αρχαιολόγους με ειδίκευση σε θέματα συριακής αρχαιολογίας.

     Ο Khaled al-Asaad γεννήθηκε στην πόλη και υπηρέτησε ως επικεφαλής του Μουσείου και Διευθυντής των Αρχαιοτήτων για 40 χρόνια, μέχρι το 2003. Ακόμη και μετά τη συνταξιοδότηση, ήταν ακόμα ο άνθρωπος του οποίου η γνώμη και κρίση για την Παλμύρα και τους θησαυρούς της είχε τη μεγαλύτερη σημασία. Θαύμαζε τόσο τη Ζηνοβία, την πολεμίστρια – βασίλισσα της Παλμύρας του 3ου αιώνα, η οποία επαναστάτησε εναντίον της ρωμαϊκής αυτοκρατορίας, που έδωσε στην κόρη του αυτό το όνομα.

      «Ο πατέρας μου ήταν 83 χρονών», αναφέρει ο γιος του, ο Mohammed, «και ένας αληθινός πιστός στην ιδέα της Παλμύρας. Ήταν βαθιά προσηλωμένος σε αυτήν και αρνήθηκε να φύγει. Πίστευε ότι θα πρέπει να προστατεύεται από οποιοδήποτε κακό προερχόμενο από στρατιώτες ή οποιονδήποτε άλλον».

Ο Αλ Ασάαντ είχε αφιερώσει όλη του τη ζωή στη μελέτη και την την προστασία της Αρχαίας Παλμύρας. Δεν προκαλεί λοιπόν εντύπωση το γεγονός πως κρατούνταν ένα μήνα από την ISIS, η οποία τον πίεζε να αποκαλύψει την τοποθεσία κρυμμένων θησαυρών στην αρχαία πόλη, αλλά εκείνος αρνιόταν πεισματικά, γνωρίζοντας πως το τέλος του δεν θα αργούσε να έρθει.

Εκτελέστηκε με δημόσιο αποκεφαλισμό -σε μία πλατεία γεμάτη κόσμο- από τους Τζιχαντιστές, μετά από βασανισμούς τεσσάρων εβδομάδων. Ο στόχος ήταν να αποκαλύψει πού είναι κρυμμένοι οι θησαυροί, οι φορητές αρχαιότητες που η Συρία φρόντισε να μεταφέρει εγκαίρως εκτός Παλμύρας κατά την επέλαση των Τζιχαντιστών (οι οποίοι ναρκοθέτησαν την αρχαία πόλη).

Η αποκάλυψη που δεν έκανε στους βασανιστές του, πληρώνοντας την αγάπη και τον σεβασμό του για την Ιστορία με την ίδια του ζωή, είχε να κάνει με τη γνώση ότι, οι Τζιχαντιστές όσα μνημεία δεν καταστρέφουν -καταγράφοντας τις άγριες πράξεις με βίντεο- τα πωλούν στη μαύρη αγορά προκειμένου να εξασφαλίσουν χρήματα για τη «δράση» τους.

Η ηρωική πράξη του, αποτελεί παρακαταθήκη για όλους τους ανθρώπους υπογραμμίζοντας ότι αν υπάρχει θέληση και διάθεση αυτοθυσίας δίνοντας ένα κομμάτι από την ψυχή ο άνθρωπος μπορεί να καταφέρει να προστατέψει ότι αξίζει

ΠΗΓΗ: http://fractalart.gr/syria/

Ρεκλείτης Δημήτρης, Β3

Παλμύρα 2015...ώρα μηδέν!

Αφετηρία του φετεινού ταξιδιού των Ανεμοσκορπισμάτων αποτέλεσε "η μνήμη"..όλα αυτα που τη συντηρούν, την τονώνουν μα και όλα αυτά που την κάνουν να αδρανεί... να σβήνει...να χάνεται..

Πρώτος Σταθμός...Παλμύρα 2015

Μάϊος του 2015.

Οι τζιχαντιστές κατέστρεψαν μέρος των θησαυρών της αρχαίας πόλης της  Παλμύρας, η οποία έχει χαρακτηριστεί Μνημείο Παγκόσμιας Κληρονομιάς από την UNESCO.

Μεγάλες κηλίδες αίματος καταγράφονται από το ρώσικο drone εντός του αρχαίου θεάτρου της πόλης.Οι κηλίδες αυτές πιστεύεται από ειδικούς ότι προήλθαν από τις συνεχείς ομαδικές εκτελέσεις εντός του αρχαίου θεάτρου, από άνδρες του ISIS

Τον ίδιο μήνα, οι τζιχαντιστές ανατίναξαν δύο αρχαίους ναούς, του Βήλου και του Βάαλ Σαμίν που θεωρούνταν πολιτιστικά ορόσημα επί 2.000 χρόνια. Τα Ηνωμένα Έθνη χαρακτήρισαν την καταστροφή τους "έγκλημα πολέμου"

Πώς θα μπορούσαμε ως πολίτες του σύγχρονου κόσμου να αποτρέψουμε τέτοιου είδους ενέργειες; Άραγε μόνο αυτές οι ενέργειες απειλούν τα πολιτιστικά δικαιώματα; Η απάντηση του ζητήματος αυτού βρίσκεται στο ενδιαφέρον και την ευαισθητοποίηση του ανθρώπου για την πολιτιστική κληρονομιά που δεν αποτελεί κτήση των ισχυρών και επιφανών ανθρώπων,  ούτε  σημείο τέλεσης αποτρόπαιων πράξεων, αλλά ορόσημο του πολιτισμού και ανάδειξης του ανθρώπινου πνεύματος. Η προσπάθεια "καταστροφής" της μνήμης πρέπει να βρει ισχυρές αντιστάσεις κι αντιδράσεις....κι η γνώση του προβλήματος είναι μόνο η αρχή!

Δημήτρης Ρεκλείτης, Β3

Ο τοίχος είχε τη δική του ιστορία...

Άσκηση δημιουργικής γραφής με το Φίλιππο Μανδηλαρά

Στις 22 Γενάρη, στην μοναδική βιβλιοθήκη του ιδρύματος Λασκαρίδη....τα Ανεμοσκορπίσματα συνάντησαν τον συγγραφέα, Φίλιππο Μανδηλαρά. Εκεί ανακάλυψαν ότι οι τοίχοι..δεν έχουν μόνο αυτιά αλλά μιλούν..βροντοφωνάζουν σκέψεις και συναισθήματα!

Το ταξίδι των δημιουργικών εμπνεύσεων ξεκίνησε με μια σειρά φωτογραφιών  που απεικόνιζαν προσωπικά μηνύματα, γραμμένα σε τοίχους, συχνά υπερμεγέθη, μεταβαλλόμενα στο χρόνο, καθώς σε αυτά προστίθενται σκέψεις, λέξεις και συναισθήματα! Έρωτες που ολοκληρώνονται, μηνύματα που αλλάζουν πομπούς και αποδέκτες!

  Το ζητούμενο ήταν να φανταστούμε την ιστορία πίσω από το μήνυμα! Να πλάσουμε τον ήρωα, το περιβάλλον του, τις σκέψεις και το στόχο του! Εσωτερικά, αρχίσαμε να ξετυλίγουμε το νήμα ιστοριών όπου ήρωες πασχίζουν να επικοινωνήσουν, να ακουστούν, να αποκτήσουν λίγα λεπτά προσοχής κι ενδιαφέροντος.

Το πιο εποικοδομητικό στάδιο της συνάντησης, ήταν ίσως ό,τι ακολούθησε μετά...

Ήθελαν το χρόνο τους τα σπέρματα της δημιουργικής έμπνευσης για να καρπίσουν: φωτογραφίες από το λιμάνι της Ζέας, προσωπικά μηνύματα ερωτευμένων και όχι μόνο, και κυρίως ιστορίες που ανακοινώθηκαν στο χορτασμένο από τον θαλασσινό ήλιο του Γενάρη κοινό του πούλμαν...

Ερωτευμένοι που σμίγουν, ερωτευμένοι που χωρίζουν, αδέλφια που είναι για πάντα μαζί έστω κι αν ο θάνατος του χωρίζει! Και λίγο πριν το τέλος...κριτική για την ιστορία που ο Φ. Μανδηλαράς και η Ε. Κατσαμά στήνουν με βάση  το προσωπικό μήνυμα που μας έδειξαν, εναλλακτικές διαδρομές, αναιρέσεις και αποδοχές...

 Το χιούμορ και η εξυπνάδα του οικοδεσπότη - συγγραφέα, η πρωτότυπη πρόταση για λογοτεχνικές διαδρομές, ο απρόσμενος ήλιος, η θάλασσα που είναι πάντοτε γαλανή και υπόσχεται ταξίδια μακρινά...όλα αυτά  κρατιούνται στη μνήμη μας και είναι σίγουρο ότι θα καρπίσουν συγγραφικά και αναγνωστικά!

Τα ΑΝΕΜΟΣΚΟΡΠΙΣΜΑΤΑ της Τετάρτης

Αριστέα Αλεξανδράκη, Άννυ Λάσκαρη, Ελισάβετ Λιακάκη, Θανάσης Πανούσης, Στράτος Δουκλιάς, Νεφέλη Μανωλάκη