Δευτέρα 1 Φεβρουαρίου 2016

Συνάντηση με την Αργυρώ Πιπίνη

        Στις αρχές του προηγούμενου Δεκέμβρη, ένας πολύ ζεστός άνθρωπος, η συγγραφέας Αργυρώ Πιπίνη, επισκέφθηκε το σχολείο μας. Όπως γράφει και η ίδια, γεννήθηκε στο Αγρίνιο, σπούδασε νομικά και θέατρο, δούλεψε ως ηθοποιός, δίδαξε υποκριτική και κυρίως ασχολείται με το γράψιμο των βιβλίων για παιδιά και εφήβους. Όμως, είναι και κάτι περισσότερο... ένας άνθρωπος πολύ άμεσος και οικείος που στάθηκε με απόλυτα νεανικό σφρίγος απέναντι σε πενήντα περίπου εφήβους και μίλησε με απόλυτη ειλικρίνεια σε ό, τι ρωτήθηκε.

        Μας εκμηστηρεύτηκε ότι έδωσε κρυφά στη δραματική σχολή, ότι αγάπησε τη σκηνή, έπαιξε δίπλα σε σημαντικούς ανθρώπους του θεάτρου αλλά η ανασφάλεια του επαγγέλματος την οδήγησε στη διδασκαλία. Έτσι, έμμεσα συνέχισε να ασχολείται με αυτό που αγάπησε και ποτέ δε μετάνιωσε που δεν άσκησε ως επάγγελμα τις σπουδές στη νομική. Οι σπουδές της, ωστόσο, την βοήθησαν να οργανώνει τη σκέψη της και την άσκησαν στην πειθαρχία. Η συγγραφή ήρθε τυχαία ή μάλλον καλύτερα την ακολουθούσε πάντα. Νιώθει ότι συνεννοείται καλύτερα με τα παιδιά και τους εφήβους και για αυτό γράφει για αυτά.  

        Ζει στη μεγαλούπολη, την Αθήνα, και γράφει για αυτή. Στο βιβλίο της "Η Αλίκη στην πόλη" μια έφηβη τριγυρνά στην Αθήνα της κρίσης, οικονομικής και ηθικής. Σε αυτό το βιβλίο, η συγγραφέας μας είπε ότι αποτύπωσε ό, τι ακριβώς βλέπει η ίδια στην πόλη, χωρίς καμιά τάση απαισιοδοξίας, αλλά με την πεποίθηση ότι η παραμυθία βγαίνει από την πραγματικότητα και όχι από έναν ψεύτικο κόσμο. Ο ρυθμός της πόλης γρήγορος και ασθματικός αποτυπώνεται στις κοφτές φράσεις και οι εικόνες εναλλάσσονται βιαστικά στο χρόνο και στο χώρο.

      Αναφερόμενη στα προσωπικά της βιώματα  επικεντρώθηκε σε δυο χαρακτηριστικά γεγονότα: την αποκάλυψη της υιοθεσίας της στα 17 της χρόνια, μια αποκάλυψη που τη γέμισε με οργή. Επίσης, η σχέση με το σύζυγό της, μια σχέση που την ενθάρρυνε να δημιουργεί αλλά και η απώλεια του την εξοικείωσε με την μοναξιά που δεν είναι πια τόσο δυσβάσταχτη όσο φανταζόταν.

Μια συνάντηση δυο ωρών, μια πολύτιμη επαφή, πολλά ερεθίσματα για σκέψη... Σας ευχαριστούμε! 

Ηλιάννα Λώτση ( καταγραφή υλικού)
Διόνη Ντέντε (φωτογραφίες)              

 

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου