Ένα τετράδιο γεμάτο ιστορίες... Νο 2

Ο αμερικανός Paul Auster, ο οποίος ανήκει στα κορυφαία ονόματα της παγκόσμιας λογοτεχνίας των τελευταίων εκατό ετών, επισκέπτεται την Αθήνα, καλεσμένος της Στέγης Γραμμάτων και Τεχνών, για να συναντήσει το κοινό του, σε μια μοναδική εκδήλωση, την Τετάρτη 5 Νοεμβρίου 2014, στις 7 το βράδυ, στη Στέγη. Στο πλαίσιο των εκδηλώσεων «Λέξεις και Σκέψεις», ο Auster, σε μια συζήτηση με τον δημοσιογράφο Ηλία Μαγκλίνη, μοιράζεται μαζί μας την περιπέτεια που κρύβει η ενασχόληση με τη γραφή και τι σημαίνει να είναι κανείς σήμερα ανήσυχο πνεύμα. Αυτή ήταν η είδηση που σε οποιαδήποτε άλλη φάση ίσως να μη μας προκαλούσε τόσο ενδιαφέρον παρά μόνο περιέργεια. Σε αυτήν την περίπτωση όμως τα πράγματα ήταν διαφορετικά αφού πίσω από τα γραφόμενα υπήρχε και κάτι άλλο..

Πριν από τη συνάντηση με τον δημοσιογράφο οι μαθητές από τα εννέα σχολεία που πήραν μέρος στο πρόγραμμα της στέγης "Ένα τετράδιο γεμάτο ιστορίες" θα μπορούσαν να έχουν μια ολιγόλεπτη συνάντηση με το συγγραφέα. Πραγματικά ήταν μια ιδιαίτερη συνάντηση αφού ο Αμερικάνος συγγραφέας δεν περίμενε την εκδήλωση τέτοιου ενδιαφέροντος από μαθητές Λυκείου, αλλά ούτε ότι το έργο του θα μπορούσε να αποτελέσει τόσο μεγάλη πηγή έμπνευσης. Μας εκμυστηρεύτηκε ότι ποτέ δεν θα πρότεινε σε κάποιον να γίνει συγγραφέας, αφού η μοναξιά που βιώνει ο συγγραφέας είναι μεγάλη και το οικονομικό όφελος είναι μικρό. Ακόμα μας είπε για την αγάπη του για τη μουσική, στοιχείο που τον συνδέει με την κόρη του που είναι μουσικός. Δυστυχώς η συνάντηση ήταν σύντομη και ο συγγραφέας έπρεπε να δώσει την αναμενόμενη συνέντευξη. Πάντως η ολιγόλεπτη συζήτηση μας ήταν πολύ πιο ενδιαφέρουσα και πιο ζεστή από αυτή που ακολούθησε. Γι αυτό και η αλήθεια είναι ότι πριν να τελειώσει η επίσημη συνέντευξη  ξεγλιστρήσαμε διακριτικά και κατεβήκαμε στον πρώτο όροφο όπου ένας εικαστικός  είχε φτιάξει ένα μοναδικό γλυπτό με τα έργα των μαθητών από τα εννέα σχολεία της Αθήνας.  Μπήκαμε, λοιπόν στο φουαγιέ και ενθουσιαστήκαμε όταν είδαμε ένα τεράστιο γλυπτό με τα έργα μας. Τα γραπτά μας είχαν οργανωθεί σε σωρούς με διαφορετικό ύψος ο καθένας. Έμοιαζε με μια τεράστια μεγαλούπολη! Το καλύτερο ήταν ότι κάθε επισκέπτης μπορούσε να διαλέξει, τυχαία, όποια ιστορία του είχε φανεί πιο ενδιαφέρουσα και να την πάρει μαζί του. Έτσι, το γλυπτό άλλαζε ύψος , η πόλη άλλαζε, μεταμορφωνόταν, έπαιρνε ζωή! Η βραδιά ολοκληρώθηκε με τον καλύτερο τρόπο! Ο Auster υπομονετικά μας έδωσε αυτόγραφα, υπέγραψε και το βιβλίο που αγοράσαμε ειδικά για τη βιβλιοθήκη μας και μας ευχήθηκε να γράψουμε πολλές ιστορίες στο τετράδιο που μας πρόσφεραν οι εκδόσεις Μεταίχμιο. Κ. Σταυροπούλου