Ήταν νύχτα όταν στον κήπο μου
το πρωτοείδα
και γέμισα χαρά!
Ακριβώς πέντε χρόνια μετά
Εκείνος μου το πρόσφερε…
Αχ! δεν ήξερα τι πραγματικά σήμαινε!
Κάθε μέρα μυρίζοντας το
αγναντεύοντας την απόλυτη ομορφιά του
χωρίς να το καταλάβω
μεγάλωσα κι εγώ.
Σε μια στιγμή, μια ανοιξιάτικη βραδιά
την πιο ευτυχισμένη της ζωής μας
μια ανθοδέσμη από ρόδα
με συντρόφεψε ξανά!
Στη γέννηση του παιδιού μου
μου τα πρόσφεραν πάλι
και το άρωμα τους ήταν πιο έντονο
από ποτέ.
Ο χρόνος πέρασε
κάποτε σου πρόσφερα ένα κι εγώ
ποτέ δεν ξέχασα τη μυρωδιά του!
Περάσαμε μια ζωή μαζί
όμως τώρα κάθομαι μόνη
κοιτώ το σκοτάδι…
Το ρόδο στα χέρια μου
μαραμένο
δεν έχει το ίδιο χρώμα
δεν έχει την ίδια μυρωδιά
μόνο η καρδιά μου ανυπομονεί
να βρεθεί πάλι κοντά Του.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου