Τρέξε
ακούω μια φωνή να ηχεί
μια μάνα να φωνάζει σπαραχτικά
οι λυγμοί της ταράζουνε την πόλη
Φωτιά, καπνός και αίμα
αίμα πορφυρό βάφει το χώμα
Πόλη κατεστραμμένη
δίπλα μου κείτονται οι δικοί Μου
νεκροί…
Βλέπω τους εχθρούς να πηδούν
να παίρνουν με μανία κεφάλια αθώων
ψυχών
των δικών Μου, των Άλλων, το δικό
Τους
Φοβάμαι , κλείνω τα μάτια
στρέφω τα μάτια στο Θεό
τον δικό Μου, τον δικό Τους
περιμένω…
Σιγά- σιγά έρπομαι στο αιματοβαμμένο
χώμα
που δικοί μας έχουν βάψει
βλέπω την Πόλη να θρηνεί…
τη Μάνα μου να με κοιτά στα μάτια…
Τώρα, δεν πονώ, Μάνα
μονάχα θρηνώ
την Πόλη τη Δοξασμένη
αυτή που έθρεφε τα μεγαλύτερα οράματά
μας!
ΝΑΥΣΙΚΑ ΜΠΑΣΙΟΥΚΑ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου